Σκέψεις μιας μαμάς...

Με εκνευρίζει πολύ όταν κάποιος  άγνωστος κάνει σχόλιο στο παιδί μου. Ή όταν μιλάω με το παιδί μου και μπαίνει στην μέση αυτός ο άγνωστος (και μη).

Ο γιος μου ξέρω πως δεν μιλάει πολύ καθαρά ακόμη, συνήθως λέξεις με πολλά 'ρ' δεν τις λέει πολύ καθαρά, αλλά ειλικρινά δεν αγχώνομαι καθόλου!! Τι ζόρι ρωτώ τραβάει η κάθε μία για να κάνει την δασκάλα στο παιδί μου;

Και μετά όταν κάνεις την 'παρατήρηση' για να υπερασπιστής το παιδί σου, σε λένε περίεργη, κομπλεξική, ακόμη και κακιά! Αλλά... τελικά οι περισσότερες που μπαίνουν στην διαδικασία να κάνουν κριτική είναι άνευ παιδιών. Δε λέω ότι δεν έχουν υπάρξει κριτικές και από άλλες μαμάδες, αλλά ειλικρινά αδυνατώ να το καταλάβω ή να το δικαιολογήσω.

Η κάθε μανούλα ξέρει το καλό για το παιδί της. Και διαχωρίζω τα πράγματα... Άλλο πράγμα η κριτική και άλλο η συμβουλή... Και συμπληρώνω... Και ο τρόπος που θα μιλήσεις...

Δυστυχώς έχουμε ξεφύγει τελείως νομίζοντας πως μόνο εμείς έχουμε δίκιο και κανείς άλλος. Ας αφήσουμε λίγο τον εγωισμό μας και ας ανοίξουμε το μυαλό και τα αυτιά μας για να δεχθούμε νέες πληροφορίες, συμβουλές από ανθρώπους που ίσως γνωρίζουν κάποια πράγματα παραπάνω.

Ίσως και ο κόσμος να ήταν καλύτερος...