Summer feelings

Η Φύση είναι υπέροχη. Οι εποχές έχουν η κάθε μία την ομορφιά τους. Αν με ρωτήσεις όμως ποιά εποχή είναι η αγαπημένη μου, θα σου πω το Καλοκαίρι. Ο λαμπερός ήλιος, η δροσερή θάλασσα, η τόση ποικιλία σε φρούτα, αλλά και τα παγωτά! Ακόμη και οι συννεφιές του Καλοκαιριού μαζί με τις ξαφνικές μπόρες έχουν την ομορφιά τους.


Αν μου πεις για το Καλοκαίρι, έχω τόσες πολλές εικόνες που μου έρχονται στο μυαλό. Τα βότσαλα και τα κοχύλια από την θάλασσα. Οι βουτιές κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας και οι ακτίνες του ήλιου όπως εισχωρούν μέσα της. Τα παιχνίδια των σύννεφων, που άλλοτε παίρνουν την μορφή κάποιον φτερωτών πλασμάτων, κι άλλοτε αντικειμένων. Η ανέμελη καθημερινότητα των παιδικών μου χρόνων, όπου θέλαμε παρά ελάχιστα και ήμασταν ευχαριστημένα.

Αξέχαστες οι μυρωδιές του χώματος όταν ο παππούς πότιζε τον κήπο σχεδόν κάθε πρωί. Ή όταν η γιαγιά έφτιαχνε την μοναδική σπανακόπιτά της, όπου εκείνη την ημέρα ήταν το κυρίως πιάτο για πρωί, μεσημέρι και βράδυ. Η μυρωδιά της θάλασσας που ερχόταν μέχρι το σπίτι, όταν ήταν φουρτουνιασμένη.

Τα βράδια μπορούσαμε να κάτσουμε στην βεράντα, να μετρήσουμε τα αμέτρητα αστέρια και να βρούμε τους αστερισμούς τους. Να ονειροπολήσουμε ή να πούμε ιστορίες έως το πρωί. Που και που κάποιο νυχτόβιο πουλί πέταγε πάνω από το κεφάλι μας, τρομάζοντάς μας.

Η γειτονιά ήταν γεμάτη από παιδιά της ίδιας ηλικίας πάνω κάτω και καθημερινά θα κάναμε αγώνες με τα ποδήλατα, θα παίζαμε με την μπάλα, ή θα εξερευνούσαμε ψάχνοντας για κάνα παράξενο ζωύφιο.

Οι αναμνήσεις είναι έντονες. Τόσο έντονες, που μερικές φορές οι αισθήσεις μου με ξεγελούν. Θα μου πεις γιατί σου μιλάω μέσα στην καρδιά του Χειμώνα για το Καλοκαίρι, και έχεις και δίκιο... Δεν έχω συμφιλιωθεί με τον Χειμώνα, είναι η εποχή που δεν μου αρέσει καθόλου. Αλλά τελευταία προσπαθώ να βρω τα θετικά αυτής της εποχής. Να προσπαθήσω να την αγαπήσω, ή έστω να την δεχθώ. Κι αυτό θα προσπαθήσω να κάνω σε επόμενη ανάρτηση...