Σκοτεινά Βάθη, το νέο δυνατό θρίλερ της Susanne Jansson

Οικογενειακές σχέσεις, απώλεια, πόνος, ίντριγκες και αντιπαλότητες μιας μικρής κοινωνίας, σασπένς, αλλά και το έντονο μεταφυσικό στοιχείο κάνουν τα Σκοτεινά βάθη ένα πολύ δυνατό θρίλερ.

Συγγραφέας: Susanne Jansson

Μετάφραση: Γρηγόρης Κονδύλης

Εκδόσεις Μεταίχμιο

Θεματική κατηγορία: Ξένη

Σελίδες: 312

Μην ακούς το κάλεσμα της θάλασσας. Δεν ξέρεις ποτέ τι μπορεί να κρύβει. Ένα ατμοσφαιρικό θρίλερ για τον πόνο, την απώλεια και την ελπίδα.

Ο Μάρτιν, που πάντοτε ένιωθε µια ανεξήγητη έλξη προς τη θάλασσα, μετακομίζει µε τη σύζυγό του Αλεξάντρα και τα δυο μικρά παιδιά τους στο ειδυλλιακό εξοχικό της οικογένειάς του, σε ένα γραφικό χωριό στο νησί Ούρουστ, στις δυτικές ακτές της Σουηδίας. 

Ένα Σαββατοκύριακο του Γενάρη, ένα τηλεφώνημα αποσπά την προσοχή του και ο τρίχρονος γιος του εξαφανίζεται αφήνοντας πίσω του µόνο το κόκκινο κουβαδάκι του που επιπλέει στη θάλασσα. Παρά το γεγονός ότι το σώμα του δεν έχει βρεθεί, η αστυνομία καταλήγει πως πρόκειται για πνιγμό. 

Όταν η πρώην φωτογράφος της αστυνομίας Μάγια Λίντε φτάνει στο Ούρουστ, μαθαίνει για την εξαφάνιση του αγοριού και αποφασίζει να κάνει τη δική της έρευνα. Με τη βοήθεια της Μάγιας ο Μάρτιν θα ανακαλύψει τις κρυμμένες αλήθειες της πόλης και των κατοίκων της που ανέκαθεν έδιναν μυθολογική διάσταση στη θάλασσα. 

Μαζί θα κάνουν µια μακάβρια ανακάλυψη: και άλλα παιδιά έχουν βρει τραγικό θάνατο στα ίδια νερά την ίδια μέρα του Γενάρη, όλα στο ίδιο ακριβώς σημείο, αν και µε μερικές δεκαετίες διαφορά. Είναι δυνατόν να πρόκειται για σύμπτωση ή μήπως η θάλασσα καλεί τα παιδιά στα σκοτεινά της βάθη; Καθώς η Μάγια και ο Μάρτιν αντιμετωπίζουν µια απειλή μεγαλύτερη από ό,τι είχαν ποτέ φανταστεί, σύντομα ανακαλύπτουν ότι η πραγματικότητα είναι πολύ πιο παράξενη από τη φαντασία…
 
Μια συναρπαστική ιστορία για τον χειρότερο φόβο κάθε γονιού, για τον πόνο, την απώλεια και την ελπίδα, αλλά και την ομορφιά της άγριας θάλασσας.
 
– Μήπως είδες ή άκουσες τίποτα παράξενο εκεί έξω;»
– Παράξενο; Σαν τι δηλαδή;»
Εκείνος ανασήκωσε τους ώμους. «Ήχους ίσως; Κραυγές; Ένας ηλικιωμένος ντόπιος που γνώριζε ο πατέρας µου είπε κάποτε ότι οι ψαράδες έλεγαν ότι τους χειμώνες άκουγαν καμιά φορά φωνές από τη θάλασσα».
Απόσπασμα από το βιβλίο