Η Πέρλα-Λου μας υιοθέτησε

Δεν θυμάμαι εάν σας είχα πει την ιστορία της Πέρλα-Λου. Αυτής της γλυκούλας πρώην αδεσποτούλας που, ουσιαστικά, μας υιοθέτησε!

 

Όπως κάθε Καλοκαίρι, έτσι κι εκείνο το Καλοκαίρι πήγαμε για μερικές ημέρες στο εξοχικό. Κάθε φορά που πάμε, θα πάρουμε μαζί μας ξηρά τροφή για τις αδεσποτούλες γατούλες που είναι αρκετές. Υπάρχει πάντα φρέσκο νερό σε μια γωνιά και έχουμε πολλές επισκέψεις από τα φιλικά αυτά τετράποδα.

Σε αυτό το σημείο να πω πως είχαμε ήδη υιοθετήσει την Μόκα από τον τοπικό φιλοζωικό σύλλογο. Οπότε, δεν υπήρχε σχέδιο για δεύτερο κατοικίδιο. Αυτό μας φέρνει περίπου ενάμισι χρόνο μετά στο Καλοκαίρι που μας συστήθηκε η Πέρλα-Λου.

Μας επισκέφθηκε η μαμά της Πέρλα-Λου για να φάει και να πιεί δροσερό νερό. Ήταν ένα πολύ διστακτικό γατάκι, δεν την πλησίαζες και έμενε σε απόσταση ασφαλείας. Ερχόταν, έτρωγε, έφευγε. Μας έριχνε μια ματιά και τίποτα άλλο. Αυτό συνεχίστηκε για τις επόμενες τρις περίπου ημέρες. Ώσπου την τέταρτη ήρθε μαζί με το μικρό της, ένα μικρό λευκό παχουλό γατάκι το οποίο αποδείχθηκε πολύ φιλικό και παιχνιδιάρικο. Από την πρώτη στιγμή μας εμπιστεύτηκε και απολάμβανε πολλά χάδια και παιχνίδια. Η μαμά σε απόσταση ασφαλείας ακόμη... δεν μας πλησίασε ποτέ. Κάποια στιγμή απλά δεν την ξανά είδαμε. 

Είχε έρθει, ένιωσε πως ήταν ένα περιβάλλον που μπορεί να εμπιστευτεί το μωρό της, το έφερε, το άφησε και αυτό ήταν. Και φυσικά χαρήκαμε πάρα πολύ, αλλά όταν πλησίαζε ήρθε η ώρα να επιστρέψουμε στην έδρα μας, άρχισαν οι προβληματισμοί μας. Πώς θα το αφήσουμε; Πώς θα επιβιώσει; Μήπως να το πάρουμε μαζί μας; Και πώς θα τα πάει με την Μόκα;

Εν τέλη, με πολλά πολλά παρακάλια από τα παιδιά και βοήθεια από μία φίλη, οργανώσαμε την επιστροφή μας μαζί με το μικρό λευκό παχουλό γατάκι! Φιλοξενήθηκε για μερικές ημέρες σε σπίτι φίλης, ώσπου να γίνουν οι απαραίτητες εξετάσεις και η φροντίδα για την υγεία του, για να μην έχουμε κάποιο αναπάντεχο πρόβλημα και με την Μόκα. Τώρα... πώς θα την ονομάσουμε;

Ιδέες από εδώ, ιδέες από εκεί, καταλήξαμε στο Πέρλα! Λόγω τον στρογγυλών μπιρμπιλομάτηκων ματιών της! Δεν σταματάμε εκεί όμως... Η φίλη που την φιλοξένησε, άρχισε να την φωνάζει Λου! Και κάπως έτσι συνδυάσαμε το Πέρλα και το Λου, Πέρλα-Λου, γάτα με ονοματεπώνυμο! 

Όταν ήρθε επιτέλους σπίτι μας η Πέρλα-Λου δεν την υποδέχθηκε και πολύ καλά η Μόκα. Πέρασαν αρκετοί μήνες για να συνυπάρξουν στον ίδιο χώρο και σιγά σιγά να την αποδεχθεί πλήρως. Αλλά, πλέον κάνουν παρέα μαζί. 

Η Μόκα έγινε πιο κοινωνική. Και η Πέρλα-Λου βρήκε το σπίτι που την αγκάλιασε και ζει ...ζωή χαρισάμενη! Τα παιδιά είναι ξετρελαμένα... το ίδιο κι εγώ! 

Ναι, φυσικά υπάρχουν και οι στιγμές που τσακώνονται και γίνεται χαμός! Ήταν όμως η καλύτερη απόφαση που πήραμε! 

Έχετε εσείς οικόσιτα ζώα;