Στα όρια της τελειομανίας από ένα 6χρονο

Είναι πολύ ωραίο όταν μπαίνουν στόχοι, όταν ξέρεις τι θέλεις να πετύχεις. Τι γίνεται όταν ένα εξάχρονο αγοράκι το έχει εμμονή με την νίκη, να βγαίνει πάντα πρώτος, να κερδίζει;

Παθιάζεται με ότι καταπιαστεί και θέλει να το κάνει καλά. Τόσο καλά που αγγίζει τα όρια της τελειομανίας. Εάν δεν γίνει όπως το θέλει, θα το καταστρέψει πολύ πιθανόν και θα το κάνει ξανά από την αρχή.

Στο κάθε παιχνίδι που θα παίζει θα πρέπει να κερδίζει πάντα. Σε αντίθετη περίπτωση που δεν μπορεί να κερδίσει θα εκνευριστεί, θα νευριάσει, θα στεναχωρηθεί πολύ. Πολύ πιθανό να τα παρατήσει, αφού έχει παιδευτεί και αγωνιστεί με πολύ πείσμα.

Ακόμη και εάν η ζωγραφιά δεν είναι με κάποια που έχει δει, δεν θα ικανοποιηθεί, θα την σκίσει και μπορεί να μην ξανά προσπαθήσει να την κάνει.

Πως συμπεριφέρεσαι σε ένα τέτοιο παιδί;
Με πάρα πολύ υπομονή! Λένε πως μέχρι τα 5 με 6 έτη ο χαρακτήρας έχει διαμορφωθεί. Προσπαθείς με παραδείγματα να τον κάνεις να δει πως δεν έχει σημασία πολλές φορές η νίκη, αλλά το να περνάς καλά στην διαδρομή προς το τέρμα, ακόμη κι αν δεν φτάσεις πρώτος.

Κατά την διάρκεια της ζωής του εύχομαι να βρει τις ισορροπίες του σε αυτό το θέμα, γιατί έτσι ταλαιπωρεί και ο ίδιος τον εαυτό του αλλά και τους γύρω του.

Ένα ενδιαφέρον άρθρο που μπορεί να βοηθήσει, βρήκα εδώ.