Οι θλίψεις, της Μαίρης Λακουμέντα

Δεν είμαι εγώ απ΄ αυτούς που η ζωή με αγάπη τους χαμογέλασε, γιατί ολοφάνερα, όμοια με καταιγίδα μ’ έριξε σε παγίδα μεγάλων θλίψεων. Δίχως να μιλώ, σκέφτομαι συχνά, τι τις κρατώ όλα αυτές μέσα στην καρδιά. Άφοβα και ελεύθερα μιλήστε τους λέω. Θέλω να μάθω την αλήθεια μου. Πέστε κάθε σας παράπονο δίχως σκέψη και υστεροβουλία. Θα αρχίσω σήμερα εγώ, εσείς φίλοι μου τελειώστε. Λοιπόν εαυτέ μου ο,τι σε τράβηξε από την χαρά ξεφούρνισε, όλες τις θλίψεις διώξε!

Εκείνοι που με παίδεψαν βαραίνουν μέσα μου  πιο πολύ γιατί με χαμόγελα με βούλιαξαν σε βαθιά πηγάδια.

Σε αυτούς που με έκαναν να υποφέρω θέλω να μεταφέρω τις θλίψεις μου.

Σε αυτούς που με πόνεσαν, αφού δεν μπόρεσαν να με σκοτώσουν, χαρίζω όλα τα γήινα αγαθά μου, πράγματα φωτεινά και σκοτεινά.

Πέρασα πολύ κοντά στο μίσος. Αλλά στο μίσος θα χαρίσω καθετί  που με βοήθησε ν’ αντέξω, καθετί που είχα καθαρό και γερό.

Μιλάω ανοιχτά και ας είναι να θυμώσουν αυτοί που τους  έχω χαρίσει τόσα  πολλά.  Άσε τον κόσμο να μιλάει, ξέρεις, ο καθένας βλέπει το άλλου τα κουσούρια και όχι τα δικά του. Σίγουρα όμως αυτοί είναι μπερδεμένοι με των άλλων τις έννοιες και την έχουν πάθει για τα καλά.

Έτσι σιγά σιγά  η ζωή άρχισε να φαίνεται χαρωπή. Αλλά εκεί που νόμισα ότι τις έχω διώξει όλες, κάπου καταχωνιασμένη και ριζωμένη,  βρήκα άλλη μια θλίψη. Έκανα πως την είχα ξεχάσει  ποια είναι και δεν θυμόμουν που την παράτησα, προσπαθώντας να  την προσπεράσω, της λαθεμένης αγάπης βλέπετε, σπασμένες μέσα μου εικόνες. Μα τώρα σκόνταψα πάνω της και  αναρωτήθηκα, γιατί να πονώ για κάτι που δεν είναι αληθινό; Για κάτι που νόμιζα ότι είναι όμορφο, ζώντας πάντοτε με προσδοκία.

Αυτή τη θλίψη θέλω να την διώξω, περισσότερο από τις άλλες! Την σκιάχτηκα, γιατί δεν είχε σάρκα και οστά, μα μια φαντασία όλη και όλη. Πως μπορείς να ξεφύγεις από μια φαντασία, από ένα ονειρόπλασμα; Μα να ξυπνήσεις σύντομα και να δεις γιατί πονάς για κάτι που δεν είναι αληθινό.

Τι θα μου μείνει τότε;  Μα η μυρωδιά της φράουλας, οι γλυκές νότες της ψυχής, μια φλογερή επιθυμία και δίψα για χαρά. Κι αν ξαφνικά με χάσεις, μην ψάξεις να με βρεις γιατί όπου υπάρχουν αρώματα, φως, μελωδίες, χώμα, νερό, θα είμαι εκεί. Μακριά από θλίψεις, ίδιο μικρό πλεούμενο με ολάνοιχτα πανιά, αρμενίζοντας για την πραγματική χώρα της αγάπης..

                                                                                              Μαίρη Λακουμέντα 

                                                                                                          23/4/2014