Προς τα που για την Ελπίδα;

Γίνεται ένα φοβερό έγκλημα αυτούς τους μήνες και είμαστε όλοι μάρτυρες και ένοχοι για ό,τι συμβαίνει... η ανθρωπότητα δείχνει τον χειρότερό της εαυτό για πολλοστή φορά και αυτοί που πληρώνουν το τίμημα είναι παιδιά και γυναίκες και ηλικιωμένοι.


Οι άνθρωποι μεταφράζονται σε νούμερα και κέρδη οικονομικά, ενώ παράλληλα χάνονται χιλιάδες ζωές. Θεωρίες συνωμοσίας;
Όχι... θα γράψω για αυτά που νιώθω εγώ, τις θεωρίες συνωμοσίας θα τις αφήσω για αυτούς που έχουν περισσότερες γνώσεις.


Όλα αυτά που απολαμβάνουμε τόσο εύκολα και απλά στον δικό μας "ευρωπαϊκό" κόσμο, είναι τόσο δύσκολο για να τα έχουν συνάνθρωποι σε όχι τόσο μακρινό μέρος από το δικό μας. Όσοι θεωρούν ότι δεν θα μας επηρεάσουν, ότι δεν είναι δικό μας πρόβλημα, ότι ποτέ εδώ δεν θα έχουμε τέτοια προβλήματα ...ξανασκεφτείτε το. Ο μικρόκοσμος μας είναι φτιαγμένος στις πλάτες άλλων λαών που στερούνται ...τα πάντα.

Πάντα λέω ότι μια σταγόνα στον ωκεανό δεν κάνει τίποτα ...πολλές όμως κάνουν την διαφορά! -Ή τέλος πάντων, κάπου το είχα διαβάσει ή ακούσει.- Άρα, τι μπορεί να κάνει ο κάθε ένας από εμάς, για να ανακουφίσουμε λίγο αυτούς τους ταξιδιώτες, τους πρόσφυγες. Τι μπορούμε να αλλάξουμε μέσα μας, στην ιδιοσυγκρασία μας, για να φτιάξουμε έναν καλύτερο κόσμο και πως μπορούμε να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας με αυτές τις αξίες για να συνεχίσουν να αγωνίζονται για έναν καλύτερο κόσμο.

Μην έχουμε όμως αυταπάτες... δεν αλλάζει τίποτα από την μια στιγμή στην άλλη. Θέλει συνεχή αγώνα, ατομικό και συλλογικό. Ο κάθε ένας ας βρει πως μπορεί να βάλει την δική του σταγόνα στον απέραντο ωκεανό. Πιστεύω ακράδαντα στην δύναμη της μητέρας. Είναι ικανή για υπέροχες δημιουργίες αλλά και μεγάλες καταστροφές.

Ο κάθε ένας ας κάνει τον συλλογισμό του. Κι ας πράξει.