20 Φλεβάρη, Παγκόσμια Ημέρα Δικαιοσύνης

Το παρακάτω κείμενο είναι σκέψεις μου για την σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Δικαιοσύνης, η οποία καθιερώθηκε από τον ΟΗΕ κάθε χρόνο στις 20 Φλεβάρη.

"Στόχος της είναι η προσπάθεια να αντιμετωπισθούν με διεθνείς δράσεις η φτώχεια, η ανεργία και ο κοινωνικός αποκλεισμός, μέσα σε μια ανοιχτή και παγκοσμιοποιημένη κοινωνία. Η κοινωνική δικαιοσύνη αποτελεί προϋπόθεση για την κοινωνική αρμονία και την ισότητα των πολιτών ενός κράτους."

Από μικρή θυμάμαι είχα έντονο το αίσθημα της δικαιοσύνης, να μην αδικηθεί κανείς. Όποτε έβλεπα κάποιον να κλαίει ήθελα να τον κάνω να νιώσει καλύτερα. Εάν χρειαζόταν κάτι θα του το έδινα κι ας το ήθελα περισσότερο. Φτάνει ο άλλος να ήταν καλά.

Φυσικά, σε τέτοιες εκδηλώσεις ήρθαν και τα στραπάτσα και οι απογοητεύσεις.
Ευτυχώς πιστεύω βρήκαμε την χρυσή τομή που λέμε, ώστε να προστατέψω εμένα αλλά παράλληλα να βοηθάω όπου μπορώ και περνάει το χέρι μου.

Αυτό το αίσθημα δικαιοσύνης με κατατρέχει έως σήμερα, αδυνατώντας να κατανοήσω γιατί σε παγκόσμια κλίμακα υπάρχουν οι λίγοι οικονομικά δυνατοί, που την μισή τους περιουσία να έδιναν θα είχε αντιμετωπιστεί το πρόβλημα φτώχειας σε όλες τις χώρες.

Αδυνατώ να κατανοήσω πως εξακολουθούμε να φοράμε παρωπίδες σε προβλήματα που δεν μας αφορούν άμεσα τώρα, αύριο, αλλά στο άμεσο μέλλον είναι πολύ πιθανό να μας αγγίξουν, ή εμάς ή τα παιδιά μας.

Αδυνατώ να κατανοήσω πως ενώ θέλουμε να κάνουμε την αλλαγή, δεν ξεκινάμε από εμάς τους ίδιους και περιμένουμε τον άλλον να κάνει το πρώτο βήμα.

Αδυνατώ να κατανοήσω πως υπάρχουν ακόμη κοινωνικά κριτήρια που σε χαρακτηρίζουν επειδή έτυχε να γεννηθείς σε μια χώρα ή πόλη, που ο,τιδήποτε μη-αποδεκτό στην τοπική κοινωνία είναι λάθος.

Αδυνατώ να κατανοήσω τα παραπάνω και πολλά ακόμη, σε μικρή ή μεγάλη εμβέλεια, αλλά ένα πράγμα το ξέρω πολύ καλά. Πως η αλλαγή ξεκινάει από εμάς, από μέσα μας, ένα βήμα την φορά, και ίσως, κάποια μέρα στο μακρινό μέλλον να έχουμε την ευκαιρία να είμαστε μια κοινωνία ισότητας και δικαιοσύνης για όλους!