"Πρωτάκι;;; χαρείτε το!!!"

Το πρώτο κουδούνι, σήμανε πριν λίγη ώρα.

Και η νέα σχολική χρονιά, μόλις ξεκίνησε!

Μικρά και μεγάλα μαθητούδια κρατώντας τις τσάντες τους, πέρασαν το κατώφλι του σχολειού τους και παρακολούθησαν τον καθιερωμένο σχολικό αγιασμό.

Ανάμεικτα συναισθήματα στο προαύλιο...

Αγκαλιές και φιλιά με παλιούς συμμαθητές...άγχος και αγωνία για τους νεοφερμένους μαθητές, κυρίως για τα πρωτάκια!

Περισσότερο άγχος βέβαια για τις μανούλες, που αποχωρίζονται μετά από καιρό τα βλαστάρια τους για πρώτη φορά.

Και τώρα ξεκινάνε όλα τα ωραία.... Ναι ναι! κι όμως υπάρχουν πολλά ωραία!

Πολλά που τρομάζουν και αγχώνουν τις νέες μανούλες, πολλά που χαίρονται και αναπολούν οι παλιότερες. 

1) Η αγορά της σχολικής τσάντας

 Πόσο όμορφο είναι να παίρνεις σβάρνα όλα τα καταστήματα σχολικών ειδών μαζί με το μικρό σου (πεισματάρικο καμιά φορά) μαθητούδι, για να επιλέξει την τσάντα που λαχταρά...

Ατελείωτες διαπραγματεύσεις μέσα στο κατάστημα!!!

"Θέλω με τον αγαπημένο μου ήρωα!"

"Θέλω με ροδάκια σου λέωωω"

"Θέλω ίδια με τον Θάνο βρε μαμά"

Άσε τις δικές σου ανησυχίες.... "είναι γερή;;;ανατομική;;μήπως είναι μεγάλη για την πλατούλα του;;; πλένεται στο πλυντήριο;;"

Αθάνατη Ελληνίδα μάνα!!!!!!!!!!!!!!!

2) Η σχολική λίστα!

Τετράδια χρωματιστά...με γραμμούλες και τετραγωνάκια, μολύβια-γόμες-ξύστρες, κασετίνες, χαρακάκια,χαρτόνια και άλλα πολλά είδη σχολικού εξοπλισμού.

Πω πωωω ,τι έξοδα θεέ μου!!!!!!!Κι άντε κάτσε να τα τακτοποιήσεις στο νέο του γραφείο....και άντε κάτσε και να του εξηγήσεις που θα χρησιμοποιεί το καθένα και πως!!!

3) Το καπλάντισμα(ντύσιμο) των βιβλίων!

Αυτό το ωραίο διάφανο αυτοκόλλητο που ναι μεν προστατεύει τα βιβλιαράκια των παιδιών από τις φθορές,αλλά που σε εμάς τις μανούλες βγάζει το "λάδι" κάθε φορά που προσπαθούμε να ντύσουμε τα βιβλία! Και μετά οι χρωματιστές ετικέτες με το ονοματεπώνυμο του παιδιού...

4) Η πρώτη γνωριμία!

Η πρώτη επαφή με την δασκάλα ή τον δάσκαλο, που θα αναλάβει το μικρό μας.

"Είναι συνεργάσιμη/ος; "

"Είναι υπομονετική/ος;"

"Θα του μιλάει όπως εμείς;"

"Μήπως του φωνάξει χωρίς λόγο;"

Η πρώτη επαφή με του υπόλοιπους γονείς...σημαντικό κομμάτι πιστέψτε με!!!

Ξέρετε τώρα...ανταλλαγή τηλεφώνων, ανταλλαγή απόψεων και συμπαράσταση στις ίδιες αγωνίες και στα ίδια προβλήματα: " τι έχουν για ορθογραφία;πάλι δεν σημείωσε ο μικρός" χαχαχα

5) Το διάβασμα!

Κι έρχεται εκείνη η ευλογημένη ώρα, που πρέπει να το καθίσεις στην καρέκλα, να ανοίξει τα βιβλία του και να αρχίσει να γράφει και να διαβάζει τα μαθήματα της αυριανής μέρας. Νεύρα, φωνές, κλάματα, ανασφάλεια και πείσματα.

Πρέπει να ξύσει κι αυτό μολύβι ίσα με 800 φορές!!!

Και το νερό;;;που το πας αυτό;;τέτοια δίψα κάθε τρεις και λίγο το άτιμο...ούτε σαρδέλες να έτρωγε! Άσε που μετά όλο τουαλέτα θα θέλει χαχαχαχαχαχαχαχα

Ναι ξέρω.....θα με πείτε τρελή!

θα απορήσετε με όσα γράφω ε;;;

Κι όμως αγαπητές μανούλες(και μπαμπάδες) όλα αυτά είναι τόσο όμορφα!!!!!!!

Είναι οι αναμνήσεις που θα έχετε καθώς μεγαλώνουν τα παιδάκια σας.

Βλέπετε τώρα πια, όλα έχουν αλλάξει. 

Οι αγορές των απαραίτητων σχολικών γίνονται αυστηρά και μόνο από τον ίδιο: " Άσε θα πάω μόνος μου να τα πάρω,ξέρω εγώ τι χρειάζομαι"

Νέα τσάντα;;  : "και η παλιά καλή είναι...άσε που δεν κουβαλάμε και πολλά βιβλία...μην σου πω θα τα πάρω και στο χέρι"

Για ντύσιμο βιβλίων δε...ούτε λόγος: "Πας καλά ρε μάνα;;; μωρό είμαι;;; θα γράψω το όνομα μου και είναι ok"

Διάβασμα;;;; χαχαχαχαχαχαχα

Εδώ γελάμε!!!!!

Τώρα πια.....ούτε για αστείο!!!! Ρίχνει απλά μια ματιά σε ότι εκείνος θεωρεί απαραίτητο και όλα είναι μια χαρά. Και τώρα πια απαραίτητο είναι μόνο το Playstation και το Ιντερνετ χαχαχαχα

Όσο για τις επαφές;;;;ξεχάστε τις.

Τους καθηγητές θα τους συναντάτε τις μέρες και ώρες επικοινωνίας που θα ορίζει το σχολείο και με τους υπόλοιπους γονείς ίσως και να μην συναντηθείτε καθόλου όλη την χρονιά. Πέρα κάποιων εξαιρέσεων βέβαια. 

Μεγαλώνουν τόσο γρήγορα τα άτιμα!!!!!!!!

Εκεί που βλέπεις το πρωτάκι σου με βουρκωμένα μάτια να μπαίνει στο προαύλιο του σχολείου, ξαφνικά μένεις σπίτι να το αποχαιρετάς καθώς πηγαίνει για τον αγιασμό στο Λύκειο. 

Σου ρίχνει κι ένα φιλί  στα πεταχτά!!! Πάλι καλά να λέτε... ξέρετε πόσο σπάνια είναι τα φιλάκια ενός εφήβου;;; 

Αμ δεν ξέρετεεεεεε....

Θα μάθετε όμως...Θα έρθει κι αυτή η ώρα. Αλλά μέχρι τότε χαρείτε το σήμερα...χαρείτε τα κλάματα και τα πείσματα μπροστά από την πόρτα του σχολείου.

Χαρείτε τις ώρες, που προσπαθείτε να του μάθετε να γράφει ίσια πάνω στις γραμμούλες.

Τις ώρες που παιδευόσαστε οικογενειακώς να λύσετε εκείνο το μπερδεμένο πρόβλημα στα μαθηματικά.

Χαρείτε όλα τα λάθη τους, τα ατέλειωτα σβησίματα,τις ανασφάλειες τους.

Χαρείτε την κάθε στιγμή με το μικρό σας πρωτάκι!

Θα σας λείπουν τόσο πολύ, όλα αυτά στο μέλλον.....

Σας μιλάω εκ πείρας!!!!

Σας μιλάει μαμά ενός 17χρονου μαθητή, Β' Λυκείου!!!!

"Καλή και δημιουργική σχολική χρόνια

σε μικρά και μεγάλα παιδιά"