Μια φορά να διαβάσεις Chris Carter, πάντα θα θες να διαβάσεις Chris Carter

Πρώτη φορά διάβασα Chris Carter και συγκεκριμένα το "Ο δολοφόνος με το σημάδι του σταυρού" από εκδόσεις Bell και... μα τί ιστορία ήταν αυτή!

"...βασικά υπάρχουν δύο σχολές, δύο βασικές θεωρίες όσον αφορά τη σκιαγράφηση του προφίλ δολοφόνων. Μερικοί ψυχολόγοι πιστεύουν ότι το κακό είναι έμφυτο σε ορισμένα άτομα, πιστεύουν ότι κάποιοι άνθρωπο γεννιούνται μ' αυτό, ότι είναι κάτι σαν εγκεφαλική δυσλειτουργία που τους ωθεί να διαπράττουν πράξεις ασύλληπτης σκληρότητας..."

"...άλλοι πάλι πιστεύουν ότι αυτό που κάνει κάποιον να μετατραπεί από πολιτισμένος άνθρωπος σε κοινωνιοπαθή είναι η σειρά των γεγονότων και των συνθηκών που έχουν επηρεάσει την ζωή του..."

Είναι το πρώτο βιβλίο που διάβασα του Chris Carter και σίγουρα δεν θα είναι το τελευταίο. Ο ίδιος ο Chris Carter, πρώην μουσικός, υπήρξε μέλος της ομάδας Εγκληματολογικής Ψυχολογίας της Εισαγγελίας της Πολιτείας του Μίσιγκαν, όπου πήρε συνεντεύξεις από πολλούς εγκληματίες, μεταξύ των οποίων και serial killers, και είχε την ευκαιρία να τους μελετήσει. Πλέον, όπως λέει, τα παράτησε όλα αυτά και έχει αφιερωθεί στην συγγραφή. 

Όπως καταλαβαίνεται, στη γραφή του υπάρχον πολλά στοιχεία ανάλυσης τέτοιων προφίλ... είναι λίγο σοκαριστικό αν το σκεφτείς.

"...Το πρόβλημα είναι ότι, όταν μπαίνουμε στο πετσί τέτοιων διαταραγμένων ατόμων για πολύ καιρό, προσπαθώντας να ενεργούμε και να σκεφτόμαστε όπως αυτοί, και βυθιζόμαστε τόσο βαθιά σε τέτοια σκοτεινά μυαλά... αυτό αναπόφευκτα μας αφήνει σημάδια... ψυχικά σημάδια... και μερικές φορές ο προφάιλερ χάνει από τα μάτια του τη γραμμή... τη διαχωριστική γραμμή που μας εμποδίζει να γίνουμε κι εμείς σαν αυτούς..."

Η ιστορία ο δολοφόνος με το σημάδι του σταυρού, είναι η πρώτη υπόθεση του ντετέκτιβ Ρόμπερτ Χάντερ και με σιγουριά θα σας πω πως δεν θα θέλετε να το αφήσετε από τα χέρια σας. Πολλές ανατροπές μέχρι τέλους, χωρίς να έχει δώσει ούτε ένα στοιχείο ο συγγραφέας ώστε να μας προετοιμάσει για το ποιός είναι ο δολοφόνος. Γρήγορη πλοκή που σε κρατά σε αγωνία, χωρίς όμως να κουράζει. Αφήνει χώρο στους πρωταγωνιστές ώστε να τους γνωρίσουμε, χωρίς να πλατειάζει, κάτι που πραγματικά εκτίμησα. 

 Έχετε διαβάσει κάποιο από τα βιβλία του Chris Carter;