Το δικό μου λιμάνι.

Υπάρχει ένα μέρος που όπου κι αν πας θες πάντα να επιστρέψεις.

Υπάρχει ένα μέρος που ότι κι αν έχεις και σε βαραίνει εκεί να ξεχνάς όλα.

Υπάρχει ένα μέρος που φυλάω πάντα μέσα στην καρδιά μου.

Για εμένα αυτό το μέρος είναι η Σαλαμίνα. Είναι όχι μόνο εξοχικό,

αλλά πατρικό μου, δεύτερό μου σπίτι. Εκεί έχω κλάψει, έχω γελάσει,

έχω περάσει τα παιδικά και εφηβικά χρόνια. 

Η θέα από το παγκάκι στο μώλο το σούρουπο, αλλά και νωρίς το πρωί

το ξημέρωμα είναι τόσο γαλήνια, ακούγονται μόνο τα κύματα.

Μένεις με τον εαυτό σου και ονειρεύεσαι!

Μερικές φορές τα όνειρα βγαίνουν πραγματικότητα.

:-)