Παιδιά και κατοικίδια.
Σαν παιδί όλο και έφερνα σπίτι ένα γατάκι, ένα περιστέρι, τραυματισμένο ή μη. Αγαπούσα τα ζώα και ήθελα να είμαι κοντά τους. Μάλιστα θυμάμαι όταν ήμουν στο εξοχικό μου, είχα πιάσει μια πεταλούδα και την είχα κρατήσει σε ένα κουτάκι με ζάχαρη μέσα για να προστατευτεί από το κρύο και τον αέρα. Αργότερα, μιας και είμαι μοναχοπαίδι, ζήτησα από τους γονείς μου να μου κάνουν παιδάκι ή σκυλάκι! Κι εκείνοι μου φέρανε σκυλάκι. Το οποίο και κράτησα έως και που πέθανε. Ήταν ένα μικρόσωμο ράτσας Πομεράνιαν καφέ χρώματος. Πολύ παιχνιδιάρικο!
Αργότερα, προστέθηκαν στο σπίτι 3 γατάκια. Επειδή είχαν έρθει σε πολύ μικρή ηλικία, είχαν συνηθίσει την παρουσία του σκύλου, και ο σκύλος την δική τους. Παίζανε μαζί, μαλώνανε, είχαν πλάκα. Αλλά και πολύ φροντίδα. Ο σκύλος να πάει βόλτα, να κάνει μπάνιο, να ταϊστεί. Τα γατάκια να φάνε, να καθαριστεί η άμμος τους για τις ακαθαρσίες. Ήταν ευθύνη μεγάλη. Κάτι που δεν είχα αναλάβει αποκλειστικά, αλλά όλοι μέσα στο σπίτι.
Φυσικά, μην ξεχνάμε και την επιβάρυνση της καθαριότητας στο σπίτι μέσα. Όταν υπάρχουν τόσα κατοικίδια η καθαριότητα του σπιτιού πρέπει να γίνεται πιο συχνά. Κι εκεί λοιπόν οι ευθύνες μοιράζονταν. Ο κάθε ένας στον χώρο του.
Πολύ αργότερα, λίγο πριν τον γάμο μου που ήμουν έγκυος, δεν σκεφτήκαμε ποτέ να δώσουμε τα γατάκια φοβούμενοι για τυχόν παράσιτα ή αρρώστιες. Μία απλή εξέταση έγινε αίματος όπου εάν έδειχνε κάτι αντιμετωπιζόταν.
Σήμερα δυστυχώς δεν έχω κατοικίδιο στο σπίτι. Έχω δύο παιδάκια μικρά ακόμη για να αναλάβουν τέτοια ευθύνη. Μέχρι στιγμής προσπαθούμε να αναλάβουμε την ευθύνη των πραγμάτων μας, να τα μαζεύουμε και να τα τακτοποιούμε. Μελλοντικά όμως είναι στα σχέδιά μας για ένα κατοικίδιο όπου και τα δύο παιδιά θα μοιραστούν την ευθύνη για την φροντίδα του. Θεωρώ ότι είναι πολύ καλό να μεγαλώνουν τα παιδιά με κατοικίδια, όχι μόνο για την ευθύνη που αποκτούν, αλλά και από ψυχολογικής άποψης. Η επικοινωνία με ένα ζώο είναι διαφορετική. Υπάρχει αγάπη άνευ όρων που δεν πρέπει να εκμεταλλευόμαστε.
Αναρωτιέμαι ποιό θα ήταν το καταλληλότερο κατοικίδιο για πρώτη φορά. Ίσως ένα κανάρι; Ένα χρυσόψαρο; Ένα τετράποδο; Ένα κανάρι πάντως που είχε η γιαγιά μου το είχα καταταλαιπωρήσει το κακόμοιρο γιατί ήθελα να το πιάσω, να το χαϊδέψω κι αυτό φοβόταν και τελικά... ψόφησε. Ένα χρυσόψαρο που είχαμε αφήσει στην γιαγιά για να πάμε διακοπές, ψόφησε λόγω υπερβολικού ταΐσματος. Στα τετράποδα βρήκα σαν παιδί περισσότερη ικανοποίηση από την άποψη ότι είχα ανταπόκριση. Βλέπεται κι αυτά αισθάνονται, σκέφτονται, θυμώνουν, χαίρονται, και το εκδηλώνουν όπως αυτά μπορούν, με όποιο τρόπο μπορούν. Όταν ήμουν στεναχωρημένη το καταλάβαιναν και κατά ένα μαγικό τρόπο μου φτιάχνανε το κέφι.
Γι' αυτό προτείνω στους γονείς να μην έχουν αμφιβολίες για το εάν πρέπει να έχουν ένα κατοικίδιο στο σπίτι μαζί με το παιδί τους. Ακόμη και από βρέφος δεν έχει κανένα πρόβλημα, αρκεί να προσέξουμε στο κατοικίδιο που θα επιλέξουμε.
Βρήκα και το παρακάτω άρθρο που έχει περισσότερες πληροφορίες σχετικά:
Κατοικίδια και οικογενειακή αρμονία
Το να έχουμε κατοικίδια επηρεάζει προς το καλύτερο
την ατμόσφαιρα που επικρατεί στο σπίτι. Οι έρευνες έχουν δείξει ότι οι
οικογένειες περνούν πολύ περισσότερο χρόνο μαζί αφού αποκτήσουν ένα
κατοικίδιο. Τα κατοικίδια παρέχουν ένα ευχάριστο σημείο επικέντρωσης του
ενδιαφέροντος των μελών της οικογενείας και φιλικής συζήτησης. Η
χαλάρωση και η ανακού-φιση από το στρες της καθημερινότητας που
προσφέρεται μέσω της συντροφιάς μας με το κατοικίδιο έχει μετρήσιμα
οφέλη υγείας. Οι ιδιοκτήτες κατοικίδιων παρουσιάζουν μικρότερο κίνδυνο
καρδιακών νοσημάτων , λιγότερα ασθένειες και δυστροπίες και
επισκέπτονται τον γιατρό πολύ λιγότερο από τους μη ιδιοκτήτες
κατοικίδιων.
Το να έχετε ένα σκυλί (ή άλλο κατοικίδιο) είναι μια
υπέροχη οικογενειακή εμπειρία. Τα παιδιά μαθαίνουν να φροντίζουν το ζώο.
Αναπτύσσουν μοναδικούς και ισχυρούς δεσμούς μαζί του. Παρόλο όμως που η
ιδιοκτησία ενός κατοικίδιου έχει πολλά οφέλη για τα παιδιά, οι γονείς
χρειάζεται να τους δείξουν πώς να συμπεριφέρονται σωστά στα ζώα έτσι
ώστε η σχέση τους να είναι ασφαλή και ευχάριστη για όλους (ανθρώπους και
ζώα).
http://www.petcity.gr
Όταν αγαπάς τα ζώα, αγαπάς και τους ανθρώπους, λέει η μαμά μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμείς, μετά από χρόνια που η Νεφέλη μας ζητούσε σκυλάκι, αποκτήσαμε ένα κουνελάκι. Και έχει αλλάξει όλη μας η ζωή. Μπορεί ένα κουνέλι να μην είναι τόσο χαδιάρικο όσο η γάτα, ή τόσο παιχνιδιάρικο όσο ένα σκυλάκι, αλλά και μόνο που υπάρχει μέσα στο σπίτι σου αλλάζει όλη την ψυχολογία!!!!