Όταν το παιδί βλέπει ...φάντασμα.

Πλέον τα παιδάκια μου κοιμούνται το κάθε ένα στο δωμάτιό του. Την διακόσμηση την έχω αναλάβει εγώ καθώς και το βάψιμο με ζωηρά αλλά όχι κουραστικά χρώματα. Στο κάθε ένα τα δικά του παιχνίδια. Εδώ και μερικούς μήνες κι ενώ όλα κυλούσαν καλά, ο μικρός είδε ξαφνικά φάντασμα στο δωμάτιό του και έκτοτε δεν θέλει να κοιμηθεί εκεί.

Πολλές ιδέες έχουν μπει στο μυαλό μου για το τι έχει γίνει. Τα κινούμενα σχέδια που βλέπουν τα παρακολουθούμε μαζί οπότε ξέρω τι βλέπουν και απαγορεύω να δουν κάτι άσχημο. Γενικά προσέχουμε σε αυτό το θέμα. Επίσης τα παραμύθια που διαβάζουμε. Τις συζητήσεις μπροστά στα παιδιά. Δεν έχω βρει κάτι που να μου έχει δικαιολογήσει αυτήν την στροφή 180 μοιρών στον μικρό μου.

Φυσικά δεν τον πίεσα να μπει στο δωμάτιό του. Μόνος του δειλά δειλά έχει μπει για να πάρει ένα παιχνίδι ή ένα βιβλίο κι αυτό πάντα με φως εάν δεν είναι ημέρα. Πρόσφατα άρχισε να κοιμάται το μεσημέρι. Και μερικά βράδια έχει καταφέρει επίσης να κοιμηθεί χωρίς πρόβλημα.

Έκανε μία ζωγραφιά που με εξέπληξε! Ζωγράφισε ένα ανθρωπάκι με μαύρο μαρκαδόρο και μέσα το ζωγράφισε κόκκινο. Το βλέμμα του έντονο και άσχημο, θυμωμένο. Κάτι εν το μεταξύ είχε στο κεφάλι του. Η εξήγηση από τον γιο μου:

"Είναι φάντασμα! Αλλά εγώ το φοβάμαι! Γι' αυτό το χτύπησα στο κεφάλι και τώρα δεν το φοβάμαι!"

Πράγμα που όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, πλέον αντιδρά και δεν το δέχεται παθητικά. Μάλιστα έκανε δύο τέτοιες ζωγραφιές.