Πετρούλες, βοτσαλάκια, κοχυλάκια.

Από μικρό παιδί μαγευόμουν από την θάλασσα. Μου άρεσε αλλά παράλληλα την φοβόμουν! Άργησα να κάνω μπάνιο στην θάλασσα για αυτό τον λόγο. Όμως, μου άρεσε πάρα πολύ να παίζω στην παραλία με την άμμο, τα βότσαλα, τα κοχύλια! Όποτε βρίσκαμε μεγάλο κοχύλι το φέρναμε στο αυτί μας και ακούγαμε τα κύματα της θάλασσας. Μου φαινόταν μαγικό!

Είχα συνήθεια λοιπόν από όποια παραλία πηγαίναμε να έπαιρνα μερικά σουβενίρ μαζί μου. Μπορεί να ήταν κοχυλάκια, πετρούλες, βοτσαλάκια.  Ήταν τόσο όμορφο αλλά και τόσο γλυκό! Ρομαντικούρα εγώ εν το μεταξύ μου αρέσουν αυτά!

Το ίδιο κάνουν και τα παιδιά μου. Όταν πάμε στην θάλασσα γυρνάμε με ένα κουβαδάκι διάφορα τέτοια σουβενίρ. Δεν ξέρω τι να τα κάνω! Έχουν πολλές εφαρμογές!

Μερικές φορές τα έβαζα σε βαζάκι διάφανα και τα στόλιζα στο μπάνιο ή στο δωμάτιό μου.

Μερικές φορές πάλι, ζωγραφίζαμε στα βότσαλα πεταλούδες, πασχαλίτσες και αφιερώναμε στιχάκια.

Έχω βάλει σε βάζο στον πάτο για διακοσμητικά.

Σε βάζα διάφανα για διακόσμηση. 

Σε ένα σημείο στο τραπέζι που έχει τζάμι από πάνω.

Στο παράθυρο της κουζίνας. 

Στις γλάστρες στο μπαλκόνι. 

Και τελειωμό δεν έχουν. Πρόσφατα έδωσα μία σακούλα γεμάτη με διάφορα τέτοια. Εσείς το κάνετε αυτό;