Δηλώνω Παιδί ετών 30!

Με αφορμή ενός σχολίου μιας γνωστής μου στο facebook, μου θύμισε μία φίλη μου. Μου είχε πει κάποτε να πετάξω τις πορσελάνινες κούκλες που είχα στο δωμάτιό μου γιατί ήταν παιδικές. Ήταν μια κοπέλα που είχε χάσει πρόσφατα ένα πολύ κοντινό της άνθρωπο και την δικαιολόγησα επειδή τότε της είχαν πέσει πολλές αρμοδιότητες και υποχρεώσεις. Όμως, έμεινε έτσι και αργότερα. Δηλαδή, άφησε το παιδί που είχε μέσα της να εξαφανιστεί.

Πολλοί άνθρωποι το κάνουν αυτό. Γιατί αναρωτιέμαι; Είναι τόσο κακό να είσαι παιδί ακόμη και στα 30 ή 40 ή 80; Η σοβαροφάνεια ποτέ δεν μου άρεσε. Ήθελα να κάνω και την πλάκα μου, και την χαζομάρα μου, και να κυλιστώ στο γρασίδι, να λερωθώ με λάσπη ή να χαζολογήσω. Το σπίτι μου αρέσει να είναι με παιχνίδια όχι μόνο στο δωμάτιο των παιδιών αλλά και στο σαλόνι. Εντάξει, κάτω από κάποιες προϋποθέσεις. Στα δωμάτιά τους κάνουν ότι θέλουν, δικά τους είναι. Πρόσφατα πήρα καινούρια κουρτίνα μπάνιου. Αντί να διαλέξω μία βαρετή κουρτίνα, επέλεξα μία με γήινα χρώματα και ζωάκια τις ζούγκλας απάνω. Ελεφαντάκια, λιοντάρια, καμηλοπάρδαλη, χελώνες. Όχι μόνο για τα παιδιά, αλλά και για εμάς τους "μεγάλους" μου άρεσε αυτή η αλλαγή.

Γιατί να περιοριζόμαστε στο βαρετό, το μουντό; Ακόμη κι εμείς οι "μεγάλοι" έχουμε ένα παιδί μέσα μας. Αρκεί να το αφήσουμε ελεύθερο να εκφραστεί. Τι κι αν το παιδί που έχουμε μέσα μας είναι ετών 30 ή 40 ή 80; Πάντα υπάρχει χώρος για παιχνίδι. Εάν έχεις ξεχάσει το παιδί που έχεις μέσα σου, πως θα μπορέσεις να έχεις δικά σου παιδιά ευτυχισμένα; Δεν μπορείς να απαιτήσεις από ένα παιδί να έρθει στο δικό σου επίπεδο. Πρέπει εσύ να κατέβεις στο δικό του επίπεδο. Να παίξεις μαζί του και να ξανά ανακαλύψεις τον κόσμο με τα δικά του μάτια. Να ακολουθήσεις τα βήματά του. Εσύ σαν "μεγάλος" θα του δείξεις τον δρόμο, θα το κατευθύνεις και θα το βοηθάς. 

Έχω κυλιστεί στο πάτωμα με τα δυο μου παιδιά. Έχω γίνει κλόουν και έχω βαφτεί με τα δυο μου παιδιά. Έχω τρέξει, έχω γελάσει, έχω παιχνίδια στο δωμάτιό μου. Έχω παιδικές ζωγραφιές αντί για πίνακες γνωστών ζωγράφων. Οι τελευταίοι ανήκουν στις πινακοθήκες. Έχω παιδικά βιβλία μαζί με τα δικά μου "για μεγάλους" βιβλία.

Δηλώνω λοιπόν Παιδί ετών 30. Και σκοπεύω να παραμείνω παιδί.

"Εάν θέλεις να μάθεις ξανά τον κόσμο και εσένα τον ίδιο, κάνε ότι κάνει ένα παιδί."