5 χρονών παιδί ψάχνει απαντήσεις...
Μεγαλώνουν γρήγορα το έχουμε ξανά πεί έτσι; Ένας διάλογος που προηγείθηκε πριν μερικά λεπτά:
Μ: μαμά πότε θα μεγαλώσω;
Ε: κάθε ημέρα μεγάλωνεις
Μ: ναι αλλά γιατί δεν έχω λόξηγκα για να μεγαλώσω;
Ε: (!!!) ναι μερικές φορές δεν τον καταλαβαίνουμε τον λόξηγκα...
Μ: α καλά
...Και τελευταία, μιας και βγάλαμε στην επιφάνεια τις εγκυκλοπαίδειες τις παιδικές, "πέσαμε" στον πρώτο τόμο που μας έκανε ενδιαφέρον "Το Σώμα Μου". Ωχ λέω τώρα, να δούμε τι θα δούμε.
Φτάνουμε στις ενδιαφέροντες φωτογραφίες και προς μεγάλη μου έκπληξη η κόρη μου αναγνώρισε την φωτογραφία που έδειχνε τα νεύρα του σώματος. Δεν είχαμε αναφέρει ποτέ λέξη περί τούτου και μόνη της, σημειώνω δεν ξέρει να διαβάζει ακόμη, κατάλαβε από την φωτογραφία ότι αυτές οι γραμμούλες που βλέπει είναι τα νεύρα...!!!
...και προχωράμε
Φωτογραφίες με την καρδούλα, με το σώμα του αγοριού και του κοριτσιού, τα γεννητικά όργανα και των δύο φύλων... και φυσικά έπεσε εκεί το μάτι τους (το άτιμο!!).
Μ: Μαμά από εδώ γίνονται τα μωράκια (δείχνοντας της γυναίκας την μήτρα), αλλά από εδώ (δείχνοντας του αντρός το μόριο) τι γίνεται;
Ε: Πρέπει να συμβάλει κι αυτό για να γίνει το μωράκι (!!!!! ελπίζω να μην συνεχίσει, ελπίζω να μην συνεχίσει - σκέφτομαι εγώ τώρα)
...και ευτυχώς δεν συνέχισε, έμεινε εκεί. Ουφ, ξαλάφρωση. Και ναι πιστεύω πως από μικρά θα πρέπει να μαθαίνουν κάποια πράγματα, μέχρι εκεί που μπορούν να καταλάβουν.
Αλλά, εμείς οι μάνες τι φταίμε ε; Και σε κάτι τέτοιες στιγμές ο πατέρας λείπει; Ε;
Μεγαλώνουν τόσο γρήγορα που σίγουρα δε προλαβαίνεις να σκεφτείς πότε έκλαιγαν και πότε έφτασαν να έχουν όλες αυτές τις απορίες.. ειδικά με τον υπέροχο παιδικό τρόπο που τις εκφράζουν..
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω και ένα βραβείο για σένα
http://rooflab.blogspot.com/2012/03/8-blogs.html
Φιλιά πολλά!
χαχαχααχα! Τέλειο. Είναι σαν να το βλέπω μπροστά μου!
ΑπάντησηΔιαγραφή# Kate σε ευχαριστώ πολύ για το βραβειάκι! Ήρθα, είδα και πήρα! χαχαχαχα Τέτοια πάντα!
ΑπάντησηΔιαγραφή# Vivika σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου. Καλώς ήρθες στο ιστολόγιο! Σε επισκέφθηκα και έχεις πολύ ενδιαφέρον ιστολόγιο! ...που να το ζούσες κι όλας, αυτό σου λέω... ευτυχώς που έχουμε "προπονηθεί" με τόσες απορίες και όλο και κάτι κατεβάζει η φαντασία μας!