Βόλτα στου Φιλοπάπου. Ανανέωση, ηρεμία!

Είναι ωραία όταν ανανεώνεσαι. Θα μου πείτε πως όταν εν μέση κρίσης δεν μπορείς να πάρεις ούτε... σχεδόν τα απαραίτητα. Γίνεται. Καλή διάθεση να υπάρχει όπως λέω και λύσεις βρίσκονται. 

Αυτές τις ημέρες δεν ήμουν και στα καλύτερά μου, με αποτέλεσμα να γίνει ένα "ωραιότατο" μπαμ. Φυσικά την πλήρωσε το ασύρματο και ...ο σύζυγος, ο οποίος πάντα είναι εκεί και με βοηθά! Αχ τι τραβά κι αυτός ο άνθρωπος. Σε τέτοιες περιπτώσεις, θέλω να ξεφύγω από τα συνηθισμένα. Οπότε...

Πήγαμε βόλτα στου Φιλοπάπου. Την Κυριακή είχε απίστευτο ήλιο αν και λίγο περισσότερη ψυχρούλα, αλλά δεν μας εμπόδισε. Εφοδιαστήκαμε με τα άκρος απαραίτητα (παιχνίδια, ρούχα, καλή διάθεση) και ξεκινήσαμε. Δεν είχα πάει ποτέ μου στου Φιλοπάπου. Αφήσαμε το αυτοκίνητο και μετά με τα πόδια. Ξαφνικά εκεί που είσαι μέσα στις πολυκατοικίες ανοίγεται μπροστά σου το πλακόστρωτο, τα δέντρα, η ησυχία, η ηρεμία, κόσμος ευδιάθετος κάθε ηλικίας, ούτε ίχνος μηχανής ή αυτοκινήτου. Μία υπέροχη διαδρομή μέσα από τα δέντρα. Πολλοί κάνανε και ποδηλασία. Ή τροχάδην. Πολλές οικογένειες, όπως εμείς, με χαρταετούς. 

Περπατήσαμε αρκετά, περίπου κάνα 10λεπτο και φτάσαμε σε μία αλάνα. Εκεί καθίσαμε κάτω στο γρασίδι με φόντο την Ακρόπολη και από πίσω μας το βήμα του ρήτορα. (Εδώ αναρωτηθήκαμε εάν κάποιος από τους 300 θα είχε τα κότσια να ανέβει μπροστά στον λαό στο "βήμα του ρήτορα" και να πει αυτά που λέει μέσα στην προστασία της Βουλής!!). Πάμε παρακάτω όμως...

Τα παιδιά μαζεύανε λουλουδάκια, παίζανε με το σκυλάκι, τρέχανε, ενώ εμείς οι μεγάλοι απολαμβάναμε τον ήλιο και την θέα. Το προνόμιο στο σημείο όπου ήμασταν ήταν ότι δεν βλέπαμε τσιμέντο! Σημαντικό! Το πράσινο, ο ουρανός και η Ακρόπολη. Με τέτοιο περιβάλλον ηρεμείς θες - δε θες. Κι αφού συλλέξαμε αρκετές ακτίνες ήλιου, πεινάσαμε! Πήγανε οι άντρες να πάρουν σουβλάκια παρακαλώ πολύ. Καθίσαμε σε παγκάκι με τραπέζι, ξύλινο, αυτά που φτιάχνουν κατάλληλα για πικ-νικ! Μασουλήσαμε, γέμισαν οι άδειες μας κοιλιές και, τι άλλο, συνεχίσαμε να απολαμβάνουμε αυτό το υπέροχο περιβάλλον όπου ήμασταν. 

Γύρω γύρω εκεί έχει βράχια. Σε ένα σημείο τα βράχια από τον καιρό είχαν γίνει λεία και είχαν μία κλήση όπου έμοιαζε με τσουλήθρα. Και κάνα τσουλήθρα πάνω στα βράχια όπου κάποτε οι Αρχαίοι πρόγονοι ίσως γράφανε την επόμενη φιλοσοφία τους. Τι θα λέγανε για τους σύγχρονους Έλληνες; Ας μην χαλάμε το κέφι λέμε, ας συγκεντρωθούμε να ξεσκάσουμε. Και ξεσκάσαμε. Και ειδικά εγώ όντως ηρέμησα ακόμη περισσότερο.

Τα μάγουλα των παιδιών γίνανε κόκκινα, κουράστηκαν όλη την ημέρα. Δώσαμε ραντεβού στα βράχια των Αρχαίων και για άλλη φορά.