Ένας γεράκος στην Ομόνοια...

Το παρακάτω κείμενο ανέβηκε σε status φίλου στο facebook. Άφησε και το δικό του προσωπικό σχόλιο στο τέλος. Μπορείτε να πιστέψετε την ιστορία, μπορεί κι όχι. Πάντως είναι γεγονός αυτό που έγινε. Θεώρησα πως πρέπει να ακουστεί. Τα σχόλια δικά σας. Εάν μπορείτε...διαδώστε το. Αξίζει.

"Εχθές το πρωί, περίμενα το τρένο στον σταθμό της Ομόνοιας για να επιστρέψω στον Πειραιά. Δίπλα μου περίμενα και ένας πολύ συμπαθητικός παππούλης, ο οποίος κρατούσε μια τσάντα που γλυκοκοίταζαν κάτι Πακιστανοί όσο περίμενε το τρένο. Οι πακιστανοί δεν τον πείραξαν, αφού από τη στιγμή που είδαμε ότι έχουν πλησιάσει επικίνδυνα τον γεράκο, κανένας μας δεν πήρε τα μάτια του από πάνω τους. Το τρένο ήρθε,

 μπήκαμε στο τρένο, και ο παππούς αυτός έβγαλε απο τη τσάντα του μερικούς αναπτήρες και χωρίς να κοιτάξει κανέναν στα μάτια είπε: "Είμαι 85 χρονών, πάσχω από κατάθλιψη και πουλάω 3 αναπτήρες 50 λεπτά για το σπίτι". 

Δεν πήγε από την μια άκρη του βαγονιού στην άλλη, παρά πήγε στην διαγωνίως απέναντι πόρτα. Δεν κοίταξε κανέναν, δεν ξαναμίλησε, δεν έδειξε ξανά τους αναπτήρες που πουλούσε. Καθώς τον παρατηρούσα όσο ψαχνόμουν για να του δώσω κάποια χρήματα, πήρε το μάτι μου μια κυρία, ιδιαιτέρως καλοστεκούμενη η οποία έκλαιγε. Σοκαρισμένος από τον παππού και συγκινημένος από την ευαισθησία της κυρίας, συνέχιζα να ψάχνω τις τσέπες μου. 

Όταν είδα απο την άλλη άκρη του βαγονιού (στην οποία ο παππούς δεν πάτησε καν), οι επιβάτες να δίνουν χρήματα ο ένας στον άλλον μέχρι αυτά να φτάσουν στον γεράκο, ειλικρινά πάγωσα. Η καλοστεκούμενη κυρία, πήγε πίσω του και του έβαλε στη τσέπη 20 ευρώ . Ο παππούς το έβγαλε και της το επέστρεψε με μια αξιοπρέπεια που πολύ από εμάς θα ζηλεύαμε. Η κυρία αυτή κλαίγοντας, του έπιασε το χέρι με το χαρτονόμισμα και του το έβαλε ξανά στη τσέπη.

Ειλικρινά δεν μπορώ να ξεχάσω αυτόν τον γεράκο.

Αν και γεμάτος οργή για το κράτος μας, που με τα μνημόνια και τα σκατά τους ανάγκασαν έναν άνθρωπο 85 ετών να πουλάει (γιατί τέτοιοι άνθρωποι δεν ζητιανεύουν, ζητιάνοι είναι οι πολιτικοί μας και οι ψηφοφόροι τους), και να μη μπορεί να ζει αξιοπρεπώς, η αντίδραση των υπολοίπων επιβατών, δείχνει ότι ο λαός μας δεν ξεχνά, και ότι έστω και καθυστερημένα, θα σηκώσει το κεφάλι, και θα διαολοστείλει όλους αυτούς τους μούλους που νομίζουν ότι θα μας κάνουν ότι θέλουν τα αφεντικά τους από το εξωτερικό. Θα έρθει η ώρα που θα αγωνιστούμε επιτέλους και θα νικήσουμε!"