"Μαμά δεν θέλω να πάω σχολείο"

Σίγουρα το έχουμε ακούσει οι μαμάδες πολλές φορές και εμείς όταν ήμαστε παιδιά το έχουμε πει στις μαμάδες μας. Εμένα, ευτυχώς υποθέτω, μου το έχει πει ο γιος μου 2 φορές μέχρι στιγμής. Και αυτά τα 2 παραδείγματα θα σας μεταφέρω, για κανένα άλλο λόγο αλλά για να μην νοιώθετε τύψει οι μαμάδες!

Η πρώτη φορά που το έκανε ήταν όταν πήγαινε προ νήπιο. Τότε τον παραλάμβανε σχολικό λεωφορείο. Από το πείσμα του δεν κούναγε να μπει και μας είχε ακούσει όλη η γειτονιά τότε! Οπλίστηκα με δύναμη και έκλεισα τα αυτιά μου στα κλάματά του και τον έβαλα με το ζόρι στο λεωφορείο μέσα, με αποτέλεσμα μέχρι να φτάσει στο σχολείο είχε μείνει κουλουριασμένος σαν χελώνα μέσα στην μέση του διαδρόμου στο λεωφορείο!

Δεν το ξανά έκανε μέχρι σήμερα, σχεδόν έναν χρόνο μετά, νήπιο τώρα. Με αφορμή το ότι η αδερφή του δεν θα πήγαινε σχολείο, βρήκε ευκαιρία και λέγοντας πω κουράστηκε να πηγαίνει κάθε ημέρα σχολείο ήθελε να κάτσει στο κρεβάτι του! Με το ζόρι φορέσαμε ρούχα και παπούτσια! Σε όλη την διαδρομή μέχρι το σχολείο θα πρέπει να μας άκουσε όχι μόνο η γειτονιά αλλά και όλη η περιοχή! Όχι εμένα ...εγώ είχα κλείσει τα αυτιά μου... αλλά από την γκρίνια του μικρού!

Αυτά όλα μέχρι που μπήκε στην τάξη του. Λες και γύρισε ένα μαγικό κουμπάκι και με το που πέρασε την πόρτα ήταν το παιδί που ήξερα και ήθελε το σχολείο τους φίλους του τα παιχνίδια του.

Κι εδώ κολλάει το 'τι τραβάμε και εμείς οι μάνες'!

Για αυτό σας λέω, οπλιστείτε με υπομονή, κλείστε τα αυτιά σας στα κλάματα του παιδιού αλλά και στις απόψεις των γύρω σας! Και κυρίως το δεύτερο! Έτσι και το κάνει μία φορά, θα το ξανά κάνει! Και η δεύτερη θα είναι χειρότερη από την πρώτη!