Ξενυχτώντας με ένα βιβλίο παρέα. "Με τα φτερά της ελπίδας", του Όμηρου Αβραμίδη.

Ένας τρόπος για να μπορέσω να μείνω ξύπνια όσο το δυνατόν περισσότερο εχθές το βράδυ, για να έχω το νου μου την κόρη που ψηνόταν, ήταν να διαβάσω ένα βιβλίο. Όταν το βιβλίο σου έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον δεν σε αφήνει να το κλείσεις για να συνεχίσεις την επόμενη!

Κάτι τέτοιο παθαίνω όταν ξεκινώ γενικά να διαβάζω βιβλία βραδινές ώρες! Ένας συγγραφέας που μου αρέσει πολύ για την λεπτότητα του λόγου του, είναι ο Όμηρος Αβραμίδης. Είχα διαβάσει παλαιότερα "Ο δρόμος του φεγγαριού" και μου άρεσε!

Εχθές διάβασα μέσα σε λίγες ώρες το "Με τα φτερά της ελπίδας".

Ο Όμηρος είναι από την Κύπρο, και τα περισσότερα μυθιστορήματά του έχουν να κάνουν με την Κύπρο και την περίοδο των αναταραχών. Παράλληλα με τις αναταραχές, εξελίσσονται ιστορίες αγάπης, πίστης, ελπίδας, υπομονής, θέλησης... Μία ιστορία που σας προτείνω να διαβάσετε.

Σας παραθέτω την περίληψη του βιβλίου...

"Η φωνή του πιλότου μας καλωσόριζε στο αεροπλάνο και μας ευχόταν καλό ταξίδι. Ο φόβος μου μετά την απογείωση καταλάγιασε κι άρχισα να χαλαρώνω. Το προηγούμενο βράδυ δεν είχα καταφέρει να κοιμηθώ. Ένα τηλεφώνημα στις δύο το πρωί με πέταξε από τον ύπνο και με κράτησε άυπνο μέχρι το πρωί. Ο φίλος μου ο Ηλίας με είχε πάρει για να μου ανακοινώσει πως η Αντιγόνη είχε πέσει θύμα απαγωγής. Η Αντιγόνη! Είχα να τη δω σχεδόν ένα χρόνο, δεν είχε περάσει όμως ούτε ένα λεπτό χωρίς να τη θυμηθώ. Και τώρα βρισκόταν σε κίνδυνο και εγώ πήρα το πρώτο αεροπλάνο και τράβηξα για το νησί."

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα...

Ο Όμηρος Aβραμίδης γεννήθηκε στην Kύπρο, σπούδασε ελληνική και γαλλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Aθηνών και εφαρμοσμένη γλωσσολογία στη Σορβόνη και εργάστηκε ως καθηγητής στην κυπριακή μέση εκπαίδευση. Tο 1975 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου εργάστηκε ως μεταφραστής και επιμελητής βιβλίων, ως διευθυντής σύνταξης σε εκδοτικές εταιρείες και ως αντιπρόσωπος ξένων εκδοτικών οίκων στην Ελλάδα. Αυτό εδώ είναι το δέκατο βιβλίο του. Πρωτοεμφανίστηκε το 1997 με το μυθιστόρημα H κίτρινη σημαία, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Ωκεανίδα». Ακολούθησαν: O δρόμος του φεγγαριού («Eμπειρία Eκδοτική» 1999 - «Ωκεανίδα» 2010), Με τα μάτια της ψυχής (2000), Ακριβή κληρονομιά (2001), Άκου το τραγούδι της βροχής (2002) και Γιατί, Αλλάχ; (2004), Σαν ανοιξιάτικη μπόρα (2005), η συλλογή διηγημάτων Η αγάπη είναι το μυστικό (2004), Με τα φτερά της ελπίδας («Eμπειρία Eκδοτική» 2006), Οι δρόμοι της καρδιάς (2007) και Το τρίτο πρόσωπο ((2008). Από το 2002 ασχολείται αποκλειστικά με τη συγγραφή.