"Το σκιάχτρο που ήθελε να ταξιδέψει" Hubert Ben Kemoun
Ποιος είπε ότι τα σκιάχτρα είναι κάτι άψυχα πράγματα που ξεπροβάλλουν από τους απέραντους αγρούς και αποτελούνται μόνο από ψάθινα κεφάλια, μακριά χέρια και πόδια ντυμένα με παλιά και άχρηστα ρούχα που με τον καιρό ο αέρας τα κουρελιάζει ολοένα και περισσότερο; Ποιος είπε ότι τα σκιάχτρα που έχουν σκοπό να τρομάζουν και να διώχνουν τα πουλιά μακριά δεν έχουν ψυχή μέσα τους; Δεν μιλάνε, δεν βλέπουν, δεν επιθυμούν και δεν ελπίζουν;
Το συγκεκριμένο σκιάχτρο απ΄όλα είχε. Μάτια, αυτιά, όσφρηση και ελπίδα. Μα πάνω απ' όλα το σκιάχτρο είχε όνειρα. Κάτι όνειρα ολόκληρα και πολύ συγκεκριμένα. Κάτι όνειρα που ήθελε να το πάνε μακριά, μόνο αυτό. Να δει τον κόσμο. Να δει τι υπάρχει πέρα από τους αγρούς που το είχαν καθηλώσει μόνιμα εκεί. Μόνιμα και για πάντα. Σε ένα άδικο και μάταιο "για πάντα".
Όταν όμως πέρασε ο φόβος, ο φόβος που σκορπούσε το σκιάχτρο και τα πουλιά πια δεν τα τρόμαζε η κουρελιασμένη του θωριά και κάθονταν πάνω στα μακριά του χέρια για να ξαποστάσουν τότε το σκιάχτρο απέκτησε φίλους, είχε παρέα και επιτέλους είχε κάποιον για να ξεστομίσει το όνειρα του.
"Πάρτε με, πάρτε με από δω" έλεγε ξανά και ξανά στους φίλους του. Και παρακαλούσε να το πάρουν μακριά να το πάνε πέρα για να δει τον κόσμο. Και οι φίλοι του τα πουλιά πραγματοποίησαν την επιθυμία του μια μέρα κι εκείνο έγινε τόσο μα τόσο ευτυχισμένο!
Τόλμησε να φύγει από τον αγρό του και βρήκε την πραγματική ευτυχία! Βρήκε εκείνο που ούτε στα πιο τρελά του όνειρα δεν κατοικούσε.
Τόλμησε να φύγει από τον αγρό του και βρήκε την πραγματική ευτυχία! Βρήκε εκείνο που ούτε στα πιο τρελά του όνειρα δεν κατοικούσε.
Ένα βιβλίο γραμμένο με τόση αγάπη και τόση επιθυμία για την τόλμη που κρατά καθηλωμένους τους ανθρώπους, που σε εξιτάρει. Σε κάνει να θες να τολμήσεις να πετάξεις, να πας μακριά, να δεις κι εσύ τι όμορφα πράγματα κρύβει ο κόσμος! Να θες να αγγίξεις κι εσύ την ευτυχία. Μα σου θυμίζει ότι η ευτυχία δεν κρύβεται στα μεγάλα και τρανά πράγματα αλλά στα μικρά καθημερινά πράγματα που εσύ τα θεωρείς δεδομένα και με περισσή περιφρόνηση τα κλοτσάς και τα στέλνεις μακριά!
Πρέπει να μάθουμε να διαβάζουμε βιβλία. Κυρίως όμως πρέπει να τολμάμε να διαβάζουμε παιδικά βιβλία! Τα παιδικά βιβλία μας διδάσκουν το νόημα της ζωής. Την ευτυχία! Μας μαθαίνουν αλήθειες που ίσως κάποτε τις ξέραμε κι εμείς αλλά πλέον η σοβαρότητα της ενηλικίωσης μας δεν μας αφήνει να εξακολουθούμε να τις βλέπουμε καθημερινά και να τις κάνουμε πράξη!
Απολαύστε το σκιάχτρο που ήθελε να πετάξει από τις εκδόσεις ΗΛΙΒΑΤΟΝ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Your comments make me smile :-)