Η πρώτη εντύπωση, της Τζιν Χανφ Κορελιτζ
Το μυθιστόρημα Η πρώτη εντύπωση της Τζιν Χανφ Κορελιτζ κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας και είναι φρέσκο φρέσκο, μόλις κυκλοφόρησε! Ένας τόμος 608 σελίδων που διαβάζετε πολύ άνετα!
Στις πρώτες 150 σελίδες η συγγραφέας σε καλωσορίζει στον κόσμο της Γκρέις και της οικογένειάς της, του άντρα της και του γιου της. Περισσότερο εστιάζουμε στην Γκρέις εδώ, στην καθημερινότητά της, τις δραστηριότητές της και την ζωή της γενικότερα. Χωρίς τίποτα περίεργο, τίποτα ύποπτο, μία πολύ πολύ φυσιολογική καθημερινή ζωή στα όρια της βαρεμάρας. Αναρωτιόμουν πότε θα πάρει φόρα να πάει παρακάτω, γιατί πραγματικά μου φάνηκε πως σε αυτές τις σελίδες χρονοτριβούσαμε με πάρα πολλές λεπτομέρειες που δεν φαινόταν να καταλήγαμε κάπου.
Νομίζω πως αυτό όμως ήταν το νόημα. Γιατί, όσο πιο ισορροπημένη σου φαίνεται η καθημερινότητά σου και η ζωή σου, όσο πιο πολύ νιώθεις ευτυχισμένη, φτασμένη και ολοκληρωμένη, τόσο πιο μεγάλη είναι η αλλαγή και η πτώση. Σε αυτή τη περίπτωση, η Γκρέις δεν έφταιγε σε τίποτα για τον διπρόσωπο χαρακτήρα του συζύγου της. Τουλάχιστον σαν αναγνώστης αυτό θα πω, πως η Γκρέις δεν φταίει σε τίποτα.
Η ίδια, όταν την γνωρίσεις μέσα από αυτό το μυθιστόρημα, θα σου πει με πάσα ειλικρίνεια πως έπρεπε να ήξερε από την πρώτη στιγμή, από την πρώτη εντύπωση ποιός είναι ο άντρας της. Η Γκρέις γνώρισε τον άντρα της και πραγματικά τον ερωτεύτηκε και πραγματικά πίστεψε ότι την είχε ερωτευτεί κι εκείνος. Πίστεψε πως είναι ο άντρας της ζωής της, το άλλο της μισό. Τον τοποθέτησε σε ένα βάθρο και τον θαύμαζε.
Μόνο που δυστυχώς για την ίδια και τον γιο της, αποδεικνύεται πως ο άντρας που γνώρισε δεν είναι αυτός που πίστευε. Τα πάντα καταρρέουν, ένα προς ένα, μέχρι που δεν μένει τίποτα. Ήταν ένα σοκαριστικό σημείο αυτό, που αδυνατώ να πιστέψω πως όντως υπάρχουν τόσο ακραίοι και ψεύτικοι χαρακτήρες.
Αξιοθαύμαστο το πως η Γκρέις αντιμετωπίζει όλη αυτή τη καταστροφή. Μπόρεσα να νιώσω την απογοήτευσή της και τον πόνο της, το αίσθημα ότι σχεδόν όλη τη ζωή της έχει αντιληφθεί από πολύ διαφορετική ματιά τα πράγματα, ακόμη και την σχέση των γονέων της μεταξύ τους.
Το συμπέρασμα, ότι πολλές φορές όλα για κάποιο λόγο γίνονται, και τις περισσότερες γίνονται ακόμη καλύτερα! Με απορρόφησε η ανάγνωση του βιβλίου, σε πολλά σημεία ένιωσα θυμό, τόσο για τον άντρα της Γκρέις (προφανώς) μα ένιωσα και τον θυμό της Γκρέις για τον εαυτό της. Αυτός ο θυμός που νιώθουμε με τον εαυτό μας όταν έπρεπε να ξέρουμε καλύτερα. Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε να το αποδεχθούμε, να το αντιμετωπίσουμε και να πάμε παρακάτω.
Απλό; Όχι όσο ακούγεται.
Περίληψη
Στις πρώτες 150 σελίδες η συγγραφέας σε καλωσορίζει στον κόσμο της Γκρέις και της οικογένειάς της, του άντρα της και του γιου της. Περισσότερο εστιάζουμε στην Γκρέις εδώ, στην καθημερινότητά της, τις δραστηριότητές της και την ζωή της γενικότερα. Χωρίς τίποτα περίεργο, τίποτα ύποπτο, μία πολύ πολύ φυσιολογική καθημερινή ζωή στα όρια της βαρεμάρας. Αναρωτιόμουν πότε θα πάρει φόρα να πάει παρακάτω, γιατί πραγματικά μου φάνηκε πως σε αυτές τις σελίδες χρονοτριβούσαμε με πάρα πολλές λεπτομέρειες που δεν φαινόταν να καταλήγαμε κάπου.
Νομίζω πως αυτό όμως ήταν το νόημα. Γιατί, όσο πιο ισορροπημένη σου φαίνεται η καθημερινότητά σου και η ζωή σου, όσο πιο πολύ νιώθεις ευτυχισμένη, φτασμένη και ολοκληρωμένη, τόσο πιο μεγάλη είναι η αλλαγή και η πτώση. Σε αυτή τη περίπτωση, η Γκρέις δεν έφταιγε σε τίποτα για τον διπρόσωπο χαρακτήρα του συζύγου της. Τουλάχιστον σαν αναγνώστης αυτό θα πω, πως η Γκρέις δεν φταίει σε τίποτα.
Η ίδια, όταν την γνωρίσεις μέσα από αυτό το μυθιστόρημα, θα σου πει με πάσα ειλικρίνεια πως έπρεπε να ήξερε από την πρώτη στιγμή, από την πρώτη εντύπωση ποιός είναι ο άντρας της. Η Γκρέις γνώρισε τον άντρα της και πραγματικά τον ερωτεύτηκε και πραγματικά πίστεψε ότι την είχε ερωτευτεί κι εκείνος. Πίστεψε πως είναι ο άντρας της ζωής της, το άλλο της μισό. Τον τοποθέτησε σε ένα βάθρο και τον θαύμαζε.
Μόνο που δυστυχώς για την ίδια και τον γιο της, αποδεικνύεται πως ο άντρας που γνώρισε δεν είναι αυτός που πίστευε. Τα πάντα καταρρέουν, ένα προς ένα, μέχρι που δεν μένει τίποτα. Ήταν ένα σοκαριστικό σημείο αυτό, που αδυνατώ να πιστέψω πως όντως υπάρχουν τόσο ακραίοι και ψεύτικοι χαρακτήρες.
Αξιοθαύμαστο το πως η Γκρέις αντιμετωπίζει όλη αυτή τη καταστροφή. Μπόρεσα να νιώσω την απογοήτευσή της και τον πόνο της, το αίσθημα ότι σχεδόν όλη τη ζωή της έχει αντιληφθεί από πολύ διαφορετική ματιά τα πράγματα, ακόμη και την σχέση των γονέων της μεταξύ τους.
Το συμπέρασμα, ότι πολλές φορές όλα για κάποιο λόγο γίνονται, και τις περισσότερες γίνονται ακόμη καλύτερα! Με απορρόφησε η ανάγνωση του βιβλίου, σε πολλά σημεία ένιωσα θυμό, τόσο για τον άντρα της Γκρέις (προφανώς) μα ένιωσα και τον θυμό της Γκρέις για τον εαυτό της. Αυτός ο θυμός που νιώθουμε με τον εαυτό μας όταν έπρεπε να ξέρουμε καλύτερα. Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε να το αποδεχθούμε, να το αντιμετωπίσουμε και να πάμε παρακάτω.
Απλό; Όχι όσο ακούγεται.
Περίληψη
Η Γκρέις βιώνει τη μόνη ζωή που επιθύμησε ποτέ. Είναι αφοσιωμένη στον σύζυγό της, επιτυχημένο παιδίατρο, στον μικρό γιο τους Χένρι και στους ασθενείς που φροντίζει ως ψυχοθεραπεύτρια. Νομίζει ότι γνωρίζει τα πάντα για τις γυναίκες, τους άντρες, τις σχέσεις και τον γάμο. Στο βιβλίο που πρόκειται να εκδώσει προτρέπει τις γυναίκες να δίνουν μεγάλη προσοχή στην πρώτη εντύπωση που αποκομίζουν από έναν άντρα. Έχοντας εμπιστοσύνη στο ένστικτό τους θα κάνουν τη σωστή επιλογή.
Πόσο καλά, όμως, γνωρίζει η Γκρέις τον δικό της σύζυγο;
Ποια μυστικά κρύβονται στην οικογένειά της;
Ποια μυστικά κρύβονται στην οικογένειά της;
Και ενώ η ημερομηνία έκδοσης του βιβλίου της πλησιάζει, οι πρώτες ρωγμές διαφαίνονται στην ευτυχισμένη ζωή της. Ένας βίαιος θάνατος, ένας σύζυγος που αγνοείται, αναπάντεχες και τρομερές αποκαλύψεις…
Ένα υπέροχο, αγωνιώδες μυθιστόρημα βασισμένο στον φόβο που διακατέχει όλους μας ότι ίσως δεν γνωρίζουμε τόσο καλά όσο νομίζουμε τους ανθρώπους που είναι δίπλα μας.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Your comments make me smile :-)