Το κυνήγι της ευτυχίας.

Και ενώ ο κόσμος γύρω μας γκρεμίζεται, γκρεμίζονται και οι αξίες. Τα συναισθήματα γίνονται αλυσίδα και επηρεάζουν σαν ντόμινο όλους. Αυτό που δεν ξέρουμε είναι το πότε έγινε η αρχή. "Ξαφνικά" νοιώθουμε και βλέπουμε το αποτέλεσμα και το πόσο μεγάλη διάσταση έχει πάρει όλο αυτό που ζει ο κόσμος σε όλο τον πλανήτη. Εδώ που τα λέμε, κυρίως στις πόλεις ανά τον κόσμο.

Οι άνθρωποι που ζουν πιο απομονωμένοι, σε χωριά σε κάποια άκρη του κόσμου, πιθανόν να μην έχουν καταλάβει τίποτα. Τους ζηλεύω αφάνταστα αυτούς τους ανθρώπους. Ζουν την κάθε στιγμή της ημέρας, το τώρα. Το χθες είναι στο χθες. Το αύριο θα φέρει ότι είναι να φέρει και θα το αντιμετωπίσουν όταν έρθει στο παρόν. Είναι ουσιαστικά ευτυχισμένοι!

Τώρα γιατί τα γράφω όλα τα παραπάνω δεν ξέρω. Ίσως γιατί όλοι αναζητούν ένα κομμάτι ευτυχίας. Αυτήν την διαδρομή που θα τους κάνει καλύτερους και πληρέστερους ανθρώπους. 

Συχνά πλέον λέω πως μόνο όταν αφήνουμε το παρελθόν και επικεντρωνόμαστε στο παρόν βρίσκουμε την ευτυχία. Έστω ας το προσπαθήσουμε. Αξίζει.