Keep thinking positive.

Αναρωτιέμαι γιατί κάνουμε την ζωή μας δύσκολη. Βάζουμε εμπόδια και δυσκολίες εκεί που δεν υπάρχουν. Υπάρχει μία λογική εξήγηση πίσω από αυτό ...όσο παράλογη κι αν φαίνεται.

Υπάρχουν στιγμές που όλα έχουν έρθει βουνό. Το ένα πίσω από το άλλο. Δεν προλαβαίνεις να αντιμετωπίσεις το ένα και στο καπάκι έρχεται και η δεύτερη δυσκολία. Και τη τρίτη ... και η τέταρτη ... και πάει λέγοντας. Άνθρωπος είσαι, πόσα θα καταφέρεις να αντιμετωπίσεις κάθε φορά και πόσο θα μπορέσεις να είσαι ήρεμος και "λογικός", αλλά πάνω από όλα ψύχραιμος; 

Νομίζω, πως πολλοί έχουν περάσει από αυτό το σημείο. Ναι;

Για εμένα το κλειδί σε αυτές τις καταστάσεις είναι να μην κρατάμε τίποτα μέσα μας. Κυρίως, να το μοιραζόμαστε με κάποιον δικό μας, έναν φίλο, έναν συγγενή, το έτερον ήμισυ  κάποιον που να εμπιστευόμαστε και νοιώθουμε άνετα στο να ανοιγόμαστε. 

Προσοχή όμως εδώ.

Όταν λέμε "μοιραζόμαστε" εννοούμε να μην ξεσπάμε στον απέναντί μας. Άνθρωπος είναι κι εκείνος, με αισθήματα. Δεν τον βλέπουμε σαν σάκο του μποξ. Για τέτοιες περιπτώσεις που θέλουμε όντως να ξεσπάσουμε, κάνουμε κάτι εμείς οι ίδιοι για αυτό, χωρίς να επηρεάζουμε άλλους. 

Παράδειγμα...

Πάμε γυμναστήριο. Κάνουμε περιπάτους. Κάνουμε κάτι για εμάς. Κάνουμε ένα διάλειμμα με λίγα λόγια από όλα και από όλους. Η ησυχία είναι κι αυτή αναγκαία για να ανασυγκροτηθούμε με τον εαυτό μας. Η "παύση" όπως την λέω εγώ. 

Μέσα από εμπόδια ανακαλύπτεις κάτι νέο, κάτι καινούριο. Όσο έχουμε αισιοδοξία και είμαστε καλοπροαίρετη δεν χάνουμε ποτέ! Άλλωστε αυτή είναι η ζωή :)