Το φιλί του Απρίλη..., της Μαίρης Λακουμέντα

Βουίζει απόψε παράξενα μέσα στην καρδιά μου ένας σκοπός που
με κυκλώνει από παντού. Η ευτυχία και η άνοιξη είναι πράγματα που
έρχονται ξαφνικά. Τότε βλέπω αυτά τα πράγματα αλλιώς και μπαίνει
μέσα στη ζωή μου χαρά μυστική, σαν το παλιό κρασί που την καρδούλα
μας γλυκαίνει.

Απρίλη ήρθες και τις νύχτες ξελογιάζεις, κάνεις φονικά, χωρίς να
κρατάς μαχαίρι δίκοπο. Μάγια σκορπάς, μύρα παντού και εγώ να
χάνομαι στο πρώτο μοσχοβόλημα των λεμονανθών.

Ό έρωτας πορεύεται στο φως, σε ένα αιώνιο χορό δημιουργίας.
Να φταίει το ξέσπασμα της φύσης ή επιτρέπω στην άνοιξη να με
καλωσορίσει; Τα μάτια μου δακρύζουν, νιώθω τόσο ευτυχισμένη που
με κερνάς το φιλί που τόσο λαχτάρησα μέσα στη ζωή μου. Όλα γύρω
λειτουργούν με ξέφρενους ρυθμούς και φλογέρες μεθυσμένες με
κυκλώνουν από παντού, χαρά μυστική.

Καταγάλανος ουρανός με μικρές πινελιές τα συννεφάκια. Ολόκληρη
η φύση ανανεώνεται και το φως κυματίζει και ακουμπάει στα βουνά.
Απρίλη μου, σμίγοντας με τη γη γεννάς τις Πασχαλιές, ταράζοντας με τη
βροχή της Άνοιξης τις θύμισες και τις επιθυμίες.

Ο ήλιος χρυσαφιού πλημμύρα, τι γλυκιά που είσαι Άνοιξη! Όμως γιατί
δεν με λυπάσαι; Έρχεσαι για λίγο και ανθίζεις στης ψυχής μου τον κήπο,
σύντομα όμως θα φύγεις και τότε τίποτε δεν θα είναι όπως πρώτα.
Δώσε μου μια ελπίδα για μια νέα αρχή. Θέλω να αφήσω πίσω ότι πιο
παλιό και περιττό με ενοχλεί. Μου φέρνεις ανατριχίλα στο κορμί, φλόγα
μαγεμένη και μυστικά καλά κλεισμένα με της αγάπης το κλειδί. Μου
δείχνεις πόσο όμορφη είναι η ζωή και αν καμιά φορά δακρύζω, ξέρω
Απρίλη μου, ότι όλα θα αλλάξουν και είμαι σίγουρη ότι θα μου φέρεις
τη γιορτή που μου χρωστάς.

Όλα θα περάσουν, όλα θα αλλάξουν όταν βγει ο ήλιος και στεγνώσει
τη γη. Απλώνω τα χέρια στον ήλιο και τραγουδάω. Ο ήλιος με φωνάζει.

Το φως κυλάει στις φλέβες του χόρτου και της γης. Είναι η αγάπη, ο
Απρίλης που με κάνει να ανθίζω και να γεννιέμαι ξανά από την αρχή…

Μαίρη Λακουμέντα