Ποιος την ζωή μου!!!

  Πριν μερικές μέρες είχαμε την χαρά και την τιμή,μαζί με την Κάλλη ,να επισκεφθούμε το θέατρο Badminton! Παρακολουθήσαμε μια υπέροχη παράσταση,βασισμένη στην ζωή και το έργο των 90 χρόνων του μεγάλου μας , Μίκη Θεοδωράκη!! 

  Τι να πω....Νομίζω πως τα λόγια είναι περιττά ,για να περιγράψουν τις εντυπώσεις και τα συναισθήματα.

  Ένα θέατρο κατάμεστο από κόσμο...κόσμο όλων των ηλικιών,όλων των εθνικοτήτων.Όλοι περιμέναμε με αγωνία να ξεκινήσει και όταν ο μαέστρος έδωσε το σήμα....η αίθουσα πλημμύρισε μαγεία!!!Γνώριμες μελωδίες σε παρέσερναν να τραγουδήσεις.Συγκλονιστικές ερμηνείες σε καθήλωναν.Όλοι οι θεατές,παρακολουθούσαν προσηλωμένοι,με μεγάλη συγκίνηση.Οι ηθοποιοί και οι τραγουδιστές,έδωσαν κάτι παραπάνω από τον καλύτερο εαυτό τους!!!

  Μάθαμε τόσα για την ζωή του αγαπημένου μας Μίκη. Άγνωστες πτυχές και γεγονότα.Μπήκαμε έστω και νοερά στην εποχή εκείνη,αγαπήσαμε μαζί του,πονέσαμε μαζί του,δακρύσαμε μαζί του.... 

  Υπήρξαν στιγμές,που τα λόγια των ηθοποιών,μας άγγιξαν στην ψυχή. Ήταν όλα τόσο επίκαιρα...

" Μη παρακαλώ σας μη,μην λησμονάτε την χώρα μου" 

Και το χειροκρότημα τόσο δυνατό...και ένα ρίγος να διαπερνά  το κορμί μας.

           Κάτι τέτοιες στιγμές,νοιώθω υπερήφανη που είμαι Ελληνίδα!!!!

  Αν με ρωτήσετε τι είναι αυτό που με συγκίνησε ή με άγγιξε περισσότερο,θα σας πω: η απέραντη αγάπη,και υπομονή των γονιών του!!Σαν μάνα,μπήκα στην θέση της δικής του μητέρας..πόσο πόνεσε,πόσα άντεξε ...να βλέπει το παιδί της να στερείται,να πονάει,να υποφέρει. Να μην ξέρει αν το ξημέρωμα θα τον δει ζωντανό ή όχι. Δίπλα του μέχρι το τέλος!

  Τέσσερις ώρες (δεν κατάλαβα καν πως πέρασαν)γεμάτες γλυκές μουσικές και απέραντη συγκίνηση.

  Και το φινάλε...αχ αυτό το φινάλε!!!!!Ο γνώριμος  ήχος του Ζορμπά,το δυνατό και ασταμάτητο χειροκρότημα και τα δάκρυα που κανείς πια δεν κατάφερε να συγκρατήσει...

  Αυτός είναι ο Μίκης Θεοδωράκης...ο δικός μας Μίκης... και είμαστε υπερήφανοι που τον έχουμε!!!

Σε ευχαριστούμε Μίκη!