"Γκρινιάρα" νεολαία...

Ημέρα Τετάρτη, ώρα περίπου 11.00π.μ. ,

Βρίσκομαι στο κτίριο της ΕΥΔΑΠ για πληρωμή λογαριασμού. Με το που μπαίνεις στην πόρτα παίρνεις αριθμό προτεραιότητας, όπως λέει και η σχετική ταμπέλα, για να εξυπηρετηθείς. Νο350... θέλω άλλα 3 νούμερα. Οκ!

Σε ένα λεπτό μόλις χτυπάει ένα ταμείο το νούμερό μου και τσουπ πάει ένας ηλικιωμένος για να εξυπηρετηθεί.

"Συγγνώμη κύριε, αλλά έχω το Νο350"

"Εντάξει κοπέλα μου, αφού εδώ λίγα άτομα είμαστε, δεν έχουμε πάρει αριθμό."

"Ναι, αλλά εγώ τι φταίω που έχω πάρει;"

"Ε και εγώ τι φταίω; Τι γκρινιάζεις;"

Και για να μην σας τα πολυλογώ, βλέπω το ύφος της ταμίας και καταλαβαίνω πως με συμπωνεί! Μου λέει πως έχει παραιτηθεί η ίδια από το συγκεκριμένο θέμα γιατί άκρη δεν έβγαζε... και φυσικά της είπα και εκεινής πως από εκείνους ξεκινάει όλο αυτό.

Θα ήθελα να πω σε αυτόν τον παππούλη πως εάν η γενιά τους μας μαθαίναν τι είναι το σωστό και το δίκαιο, τώρα ίσως τα πράγματα στην χώρα μας να ήταν καλύτερα.

Αν όλοι δεν κοιτούσαμε το πρόχειρο, το "έλα μωρέ, δεν πειράζει", το "σιγά το πράγμα", τότε μπορεί και να είχαμε καλύτερη μοίρα.

Γιατί κάποια πράγματα είναι στην λεπτομέρεια. Εκεί φαίνεται η διαφορά. Για αυτό αγαπητέ μου παππούλη η νεολαία τα αυτονόητα θέλει. Για αυτό αγαπητέ παππούλη όταν ξανά πεις πως η νεολαία "γκρινιάζει" σκέψου πως έφτασε η νεολαία εδώ που είναι και γιατί επιτέλους πρέπει να ζητάμε τα αυτονόητα!