"Μαμά, η Νονά γιατί έφαγε τόσο πολύ;"

Και ετοιμαζόμαστε να φύγουμε από μάζωξη που είχαμε σε φιλικό σπίτι, όπου συγκεντρωθήκανε οι Νονοί των παιδιών μου, φάγαμε, ήπιαμε, γελάσαμε, ανοίξαμε δώρα και ανταλλάξαμε ευχές. Στην πόρτα λοιπόν, λέω στον γιό μου για την Νονά του ότι μέσα στην κοιλίτσα έχει ένα μωράκι. Ο γιός μου μας ρώτησε:

"Γιατί το έφαγε η Νονά;"

Είναι από τις ερωτήσεις που δεν ξέρεις πως έρχονται, δεν ξέρεις τι να απαντήσεις και πως. Σκέφτομαι πως πρέπει να απαντήσω έξυπνα γιατί αλλιώς μπορεί να μας έρθει άλλη ερώτηση... πιο περίεργη και εκεί να δούμε πως θα απαντήσουμε! 

Τα παιδάκια μου είναι 3 και 5 ετών αντίστοιχα. Έχουν αρχίσει και κάνουν ερωτήσεις για τα παιδάκια, το πως γίνονται, πως γεννιούνται, πως βγαίνουν από την κοιλίτσα και πως μπαίνουν στην κοιλίτσα. Θεωρώ πως οι απαντήσεις τύπου "τα φέρνει ο πελαργός" είναι ξεπερασμένες και αν μη τι άλλο τα παιδιά τελευταία γεννιούνται με ανεπτυγμένο το IQ! Προτιμώ την αλήθεια μέχρι εκεί που μπορούν να την αντιληφθούν. 

Απαντήσεις όπως:

"το μωράκι μεγαλώνει σιγά σιγά στην κοιλίτσα, όπως ένα σποράκι",

"βγαίνει από την κοιλίτσα όταν έχει μεγαλώσει αρκετά και δεν χωράει άλλο",

"το σποράκι μπαίνει στην κοιλίτσα όταν η μαμά και ο μπαμπάς θέλουν να κάνουν παιδάκι",

είναι ικανοποιητικές μέχρι να έρθει η επόμενη ερώτηση. Μέχρι εκεί που αντιλαμβάνονται και λύνεται η απορία τους, προχωράνε οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις. Είναι πολύ ενδιαφέρον ο τρόπος που αντιλαμβάνονται τα παιδιά τα πράγματα. Ίσως αυτά ανακαλύπτουν τις μεγαλύτερες αλήθειες. Αρκεί, εμείς σαν γονείς, σαν "πρώην παιδιά", να μην χαλάμε την παιδικότητα, να μην βιαζόμαστε να μεγαλώσουν πριν την ώρα τους, (τα μικρομέγαλα ποτέ δεν τα συμπάθησα).

:-)