Να κάνω κι άλλο παιδί;

Πείτε είναι η περίοδος που διανύουμε, είναι το φεγγάρι, δεν ξέρω αλλά όλο και συζητιέται σε κύκλους φίλων μαμάδων για άλλο ένα παιδάκι στην οικογένεια, άσχετα από το πόσα παιδάκι έχουν ήδη. Δεν σας κρύβω ότι κατά καιρούς μου έρχεται η επιθυμία για άλλο ένα παιδάκι. 

Αυτά που μου έχουν λήψει είναι η μωρουδίλα, αυτή η γλυκιά μυρωδιά που μόνο τα μωρά την έχουν. Όταν τα κρατάς για να ρευτούν και ακουμπάνε απάνω σου. Όταν τα παίρνει ο ύπνος ενώ εσύ τα κρατάς και τα νανουρίζεις. Όταν αρχίζουν και κάνουν αυτούς τους γλυκούς ήχους προσπαθώντας να μιλήσουν. Όταν κάνουν κάτι για πρώτη φορά. Όποτε βλέπω μωράκια έχω την επιθυμία να τα κρατήσω.

Ναι ναι τα σκέφτομαι και μετά αμέσως αλλάζω σκέψη! Αυτές βλέπεται οι σκέψεις είναι που κάνει η καρδιά. Η λογική έχει άλλον τρόπο. Μια τα οικονομικά από την μία, που όπως οι περισσότεροι, δεν είμαστε στα καλύτερά μας. Μια τα ψυχολογικά, που δεν το κρύβω, ήταν δύσκολα στην δεύτερη γέννα. Μια το ότι θέλω πλέον να έχω δικό μου χρόνο. Τέλος, το ότι του χρόνου με το καλό θα πάμε σχολείο. Εκεί λοιπόν λέω με την λογική μου ότι δεν θέλω να κάνω άλλο παιδί. Είναι εγωϊστικό; 

Αναρωτιέμαι πως αρκετές μανάδες μπορούν και κάνουν περισσότερα παιδιά. Και 1, και 2, και 3, και 6! Όπως και να έχει με τόσα άτομα να εξαρτώνται από εσένα, ο εαυτός σου πάει σε δεύτερη μοίρα. Εσείς τί λέτε;