Θέλω να αλλάξω... , της Μαίρης Λακουμέντα

Τα φώτα της πόλης έσβησαν. Φωτεινά σημάδια στέλνουν μηνύματα αρμονίας. Το χθεσινό βράδυ μου άφησε ένα απόηχο δυσθυμίας. Σιγά σιγά το φως απλώνεται τριγύρω και οι άνθρωποι κατρακυλούν στα δύσκολα μονοπάτια της καθημερινότητας. Όλα σιωπηλά γύρω μου και εγώ σε μια αθώρητη περισυλλογή, αναρωτιέμαι αν είναι εύκολο να αλλάξω τον εαυτό μου.

Θέλω να αλλάξω.. Πόσο εύκολα το λέμε αυτό, σχεδόν καθημερινά, πόσο δύσκολο να το εννοήσουμε. Η αλλαγή μας τρομάζει. Είναι κάτι άγνωστο και το άγνωστο δεν το δεχόμαστε εύκολα μέσα στη ζωή .Δεν είναι εύκολο να αλλάξω, αλλά βαρέθηκα να βάζω τις επιθυμίες και τις ανάγκες των άλλων πάνω από τις δικές μου. Βαρέθηκα να είμαι το «χαλάκι» πάνω στο οποίο πατάνε όλοι, χωρίς να μπουν στον κόπο να πουν ένα ευχαριστώ». Να τος και ο φόβος ότι οι άλλοι θα σε απορρίψουν αν δεν πας με τα νερά τους. Κατηγορείς τον εαυτό σου; Πως εξηγείται αυτή η επιθυμία να έχουμε την αποδοχή από τους άλλους, προκειμένου να βρούμε την ψυχική μας ισορροπία; Είναι δύσκολο να ικανοποιήσουμε όλους τους άλλους, γιατί οι άλλοι δεν είναι μέσα στο μυαλό μας, δεν έχουν την ίδια ψυχολογία με μας, ούτε τον ίδιο χαρακτήρα.

Τι πάει να πει δεν είναι εύκολο να αλλάξεις.. Κανείς μας δεν είναι τέλειος και λάθη κάναμε και θα κάνουμε. Ένα λάθος έχει πάντα κάτι σωστό να σου προσφέρει, αρκεί να μην το προσπεράσεις. Αλλάζουμε όσο δεχόμαστε εμπειρίες . Μας αλλάζουν αυτά που ζούμε, αυτά που περνάμε είτε το θέλουμε είτε όχι. Αλλάζουμε από τους γύρω μας, την οικογένεια, τους φίλους μας, την δουλειά.. Μας αλλάζει και ο έρωτας. Εκεί είναι που το παιγνίδι παίρνει διαστάσεις αρχαίου δράματος και η αλλαγή γίνεται δια πυρός και σιδήρου. Τότε είναι που αντλείς τις πιο σημαντικές εμπειρίες αλλαγής.

Δεν είναι εύκολο να χαράξουμε την δική μας πορεία. Δύσκολα νιώθουμε ικανοποιημένοι από ότι έχουμε στη ζωή, κάτι που είναι στοιχείο της ανθρώπινης φύσης, ωστόσο οι προσδοκίες αυξάνονται γιατί θέλουμε να ακολουθήσουμε τον δικό μας δρόμο χωρίς να μας νοιάζει ποιο θα είναι το φινάλε…
Μαίρη Λακουμέντα