Social media speculation


Για να φανταστούμε λίγο πως θα ήταν η ζωή μας χωρίς τα μέσα-μαζικής-δικτύωσης... ή ακόμη καλύτερα ας θυμηθούμε! Γιατί οι περισσότεροι από εμάς, έχουμε ζήσει την προ-διαδικτύου εποχή και, καλώς ή κακός, κάνουμε συγκρίσεις.

Κάποιοι είναι υπέρ κάποιοι είναι κατά.
Πολλοί -δυστυχώς, για εμένα τουλάχιστον- έχουν μπει στο τρυπάκι της τόσο μεγάλης αυτοπροβολής των ίδιων αλλά και της οικογένειάς τους. Σε όλα τα μέσα-μαζικής-δικτύωσης ενημερώνουν συνεχώς για το τι, και το πως, και με ποιους.

Από την άλλη, τα μέσα-μαζικής-δικτύωσης προσφέρουν γρήγορα και πολλές πληροφορίες για οποιοδήποτε θέμα, εφ' όσον τα χρησιμοποιούμε για έναν τέτοιο σκοπό. Ακόμη κι εμείς, ως bloggers, ή τουλάχιστον εγώ σαν blogger, έχω προβληματιστεί αρκετές φορές.

Έχω μπει στο τρυπάκι πολλές φορές να διαγράψω λογαριασμούς και να αφήσω το blog όσο πιο απλό γίνεται. Με τις αναρτήσεις του και μόνο αυτό. Σκέφτομαι πως όλο και κάπου ξεφεύγει το θέμα και δεν μου αρέσει. Κάτι δεν μου αρέσει. Κι όλο προσπαθώ να βρω την μέση, αυτή που θα με κάνει να νιώθω ασφαλής, ότι προσφέρω κάτι τόσο σε εμένα όσο και σε άλλους. Αλλά, από την άλλη, μήπως το αναλύω πολύ;


Βλέπεται είναι στον χαρακτήρα μου να αναλύω πάντα τα πάντα. Έχω κάνει βελτίωση σε αυτό το κομμάτι και δεν τρελαίνομαι όσο παλαιότερα. Απλά αναρωτιέμαι μήπως τελικά δεν έχουμε βρει την ισορροπία μας ακόμη σε όλο αυτό που λέγεται "προβολή" και "μέσα-μαζικής-δικτύωσης". Έχουμε εξαρτηθεί τόσο πολύ;

Θυμηθείτε πως παλαιότερα στέλναμε ευχετήριες κάρτες μέσω ταχυδρομείου. Τώρα, με το πάτημα ενός κουμπιού έχουμε στείλει ταυτόχρονα και γρήγορα και ανέξοδα, ευχές, γράμματα, φωτογραφίες, χάρις στο email ή τα μέσα-μαζικής-δικτύωσης.  Κι αυτό είναι το λιγότερο.

photo via http://kidshealth.org/parent/positive/family/social-media-smarts.html

Τα παιδιά μας μεγαλώνουν με αυτό τον τρόπο ζωής. Πρόσφατα είχε βρει ο γιος μου το συρτάρι όπου φυλάω τις κασέτες, ναι ναι τις παλιές παραδοσιακές κασέτες κασετόφωνου, και με ρώτησε τι είναι. Νόμιζε πως θα το βάλει στο dvd player και θα δει ταινία. Δυστυχώς όμως, δεν έχω πλέον το παραδοσιακό κασετόφωνο για να του δείξω πως απολάμβανα τότε στην ηλικία του παραμύθια του κασετόφωνου!

Η δύναμη του πατήματος αυτού του μικρού κουμπιού και ο λόγος που το χρησιμοποιούμε κάνει αυτή τη μεγάλη διαφορά.
Ίσως μας λείπει και η παιδεία, και η εκπαίδευση στην σωστή χρήση του διαδικτύου. Μας δώσανε αυτό το "νέο παιχνίδι" χωρίς οδηγίες χρήσης και εμείς το υπέρ-καταναλώνουμε. Μόλις τα τελευταία λίγα χρόνια έχουν ξεκινήσει δειλά πολύ δειλά να εκπαιδεύουν και να ενημερώνουν για την σωστή και ασφαλή χρήση του διαδικτύου.

Η ζημιά όμως έχει ήδη γίνει;



 

2 σχόλια:

  1. Κουκλίτσα μες το μυαλό μου είσαι. Ακόμα και εγω που μιλάω στο μπλογκ για την μητρότητα όπως την βιώνω και φυσικά στο προσωπικό μου λογαριασμό στο fb ποσταρω συνέχεια φωτογραφίες του μαιμουδιου- υπάρχουν φορές που με πιάνει μια φοβία για τους πιθανούς κινδύνους αλλά και άγχος απο την τοση προβολή οπως λες και εσυ. Ομως μετά το ξεπερνάω κ λεω να μην το σκέφτομαι πολυ. Ωστόσο θέλει όρια για αυτο και εγω σερφαρω που λενε μονο οταν το μαιμουδακι κοιμάται κ μόνο οταν δεν εκρεμουν άλλες υποχρεώσεις. Ποτέ οταν βγαίνω με παρέα ενω ακομα στελνω κάρτες κ γράμματα με το ταχυδρομείο! Αγαπώ την παλιά αθώα εποχή μα αγαπώ κ την ευκολία του διαδικτύου να μπορω να βλέπω την κορη της φιλης μου που ζει στην Αμερική. Ωραίο κείμενο με έβαλες ξανά σε σκέψεις! 😍

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτό που λες είναι πολύ εύστοχο, μας λείπει η ανάλογη παιδεία για να μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε με λογική και σύνεση αυτό το "μαζικό όπλο" που έχουμε στα χέρια μας. Ελπίζω πως θα βρούμε όλοι τις ισορροπίες γιατί όπως κάθε εργαλείο, η χρήση μπορεί να το κάνει εξαιρετικό ή επικίνδυνο.

    Καλημέρα
    Ελένη
    https://myfortysomethingworld.wordpress.com/

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Your comments make me smile :-)

Από το Blogger.