Απώλεια...


Ο κύκλος της ζωής που συνεχώς γυρνά και δεν σταματά.
Έστω, λίγο να σταθεί σε μια στιγμή τόσο δα...

Μα οι αναμνήσεις είναι τόσο ζωντανές, τόσο έντονες, που λες δεν μπορεί, ψέμα είναι...
Και κάποιες φορές ο πόνος είναι τόσο μεγάλος που δεν χωρά πουθενά,
ούτε σε γέλια, ούτε σε δάκρυα, ούτε σε λέξεις, ούτε σε σκέψεις.

Να ...μόνο ένα αγκάθι κάπου στην καρδιά και στην ψυχή με μόνη παρηγοριά τις αναμνήσεις.


2 σχόλια:

  1. Δεν υπάρχουν λόγια, γλυκό κορίτσι.
    Τον γνωρίζω δυστυχώς καλά τον πόνο αυτό...
    Οι αναμνήσεις πάντα θα σε συντροφεύουν, ναι.
    Καλή δύναμη να έχεις, σου στέλνω δυο γλυκά φιλιά & μια ζεστή αγκαλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι πολύ κοινότυπο, αλλά τελικά ισχύει για τον χρόνο που περνά. Είναι πολύ δύσκολο.

      Διαγραφή

Your comments make me smile :-)

Από το Blogger.