"Γεύση πικραμύγδαλου" Μάνος Κοντολέων

"Δεν είναι ντροπή να αισθάνεται κανείς ευτυχισμένος! Έτσι δεν είναι;" ρωτώ τον άντρα μου.

"Όχι, δεν είναι... ίσως όμως είναι μια ευθύνη" μου απαντά.

Η Φαίδρα και ο Οδυσσέας είναι δυο νέα και όμορφα παιδιά, γεμάτα όνειρα και ένα μέλλον να απλώνεται στα πόδια τους κόκκινο χαλί. Από εκείνα τα χαλιά που είναι τόσο όμορφα απλωμένα που δεν υπάρχει η παραμικρή περίπτωση να σκοντάψει κανείς πάνω τους.
Όμως καμιά φορά σφηνώνουν πετραδάκια κάτω από τα χαλιά και δημιουργούν εμπόδια στην καλύτερα περίπτωση ή κάταστρέφουν ζωές στην πιο ακραία περίπτωση.
Έτσι λοιπόν σκόνταψαν ο Οδυσσέας και η Φαίδρα. Και από ανέμελα παιδιά γεμάτα όνειρα (με όποια προβλήματα αντιμετωπίζουν οι δυο μόλις δεκαετίες που κουβαλούν στις πλάτες τους) γίνονται ξαφνικά ώριμοι άνθρωποι. Και καλούνται να αντιμετωπίσουν το αναπόφευκτο που ακούσει στο όνομα έιτζ.
Και δεν είναι μόνο τα παιδιά που καλούνται να το αντιμετωπίσουν αλλά και οι οικογένειες τους. Και τότε αρχίζει ένας ατέλειωτος μαραθώνιος αγωνίας, αναμονής και ανάμεικτων συναισθημάτων που υποχρεωτικά μερικές φορές είναι καταδικασμένος να  ξεφεύγει από τον έλεγχο.

Ένα βιβλίο αφιερωμένο στο νεανικό έρωτα, στην οικογένεια και την αρρώστια του αιώνα. Γραμμένο επιδέξια, απλό, αληθινό και αποφεύγοντας μελοδραματισμούς και ακραίες συμπεριφορές. Ήρωες "φτιαγμένοι" καθένας στα δικά του μέτρα, πλαισιωμένος από τις ανησυχίες και τις αγωνίες που αναλογούν στις ηλικίες τους και τις ευθύνες τους.
Ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί από όλες τις ηλικίες μιας και έχει κάτι να διδάξει σε όλες τις ηλικίες.

Ίσως η ζωή να έχει γεύση πικραμύγδαλου. Σαν και τα μαλλιά της Φαίδρας.

Το βιβλίο "γεύση πικραμύγδαλου" έχει ανατυπωθεί πολλές φορές και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη!