Kids hiding

Σαν παιδί μου άρεσε να κρύβομαι κάτω από το τραπέζι και το κρεβάτι. Το θεωρούσα δικό μου χώρο, όπου μπορούσα να ζωντανέψω ήρωες, φανταστικούς κόσμους, με έναν φακό και μερικά αγαπημένα παιχνίδια. Μου άρεσε που ήταν ο χώρος περιορισμένος, μαζεμένος, στα μέτρα μου. Ίσως και επειδή ήταν και πιο σκοτεινός είχε μία ατμόσφαιρα μυστηρίου. Μπορούσα να δω όποιον ερχόταν και κανείς να μην με βλέπει. 


Τα πιτσιρίκια μιμούνται τα κατορθώματα της μαμάς και κρύβονται και αυτά και παίζουν κάτω από το τραπέζι και το κρεβάτι μαζί με έναν φακό και χαχανιτά και γέλια και συνομοτικά λόγια... Με κάνανε να θυμηθώ τα δικά μου χιχιχι

Μα μαμά δεν είμασταν εδώ; Εσύ μας άκουσες;

Την επόμενη φορά θα ψάξω μέσα σε ντουλάπια και ντουλάπες και κούτες... :)