"Η ιστορία του Έντγκαρ Σωτέλ" του David Wroblewski

"Η ιστορία του Έντγκαρ Σωτέλ" είναι ένα μεγάλο βιβλίο 774 σελίδων που θέλει πολύ υπομονή και να εμβαθύνεις στις γραμμές, χωρίς να μείνεις στην επιφάνεια. Δεν περίμενα ότι θα το τελείωνα αυτό το βιβλίο, ούτε κι ότι θα μου άρεσε τόσο πολύ στο τέλος. Θέλησα πολλές φορές να σταματήσω την ανάγνωσή του, κι άλλες τόσες ξενύχτησα για να τελειώσω περισσότερα κεφάλαια, γιατί δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου.

Το βιβλίο αυτό ήρθε στα χέρια μου μετά από επίσκεψη σε φιλικό σπίτι και μου είπαν πάρτο, διάβασέ το, είναι το μοναδικό μυθιστόρημα αυτού του συγγραφέα και μετά θα το συζητήσουμε. Στο οπισθόφυλλό του κριτικές από τρανταχτά ονόματα. Η αναζήτηση στο διαδίκτυο έβγαλε έναν μεγάλο κατάλογο από παρουσιάσεις. Σε κάνει να αναρωτιέσαι εάν με ένα μοναδικό βιβλίο ο συγγραφέας έχει δημιουργήσει τέτοιες αντιδράσεις, τότε θα πρέπει όντως να είναι κάτι καλό.

Όντως είναι από αυτά τα βιβλία που πυροδοτούν συζητήσεις. Που μετά το τέλος, σε αφήνουν προβληματισμένο να αναλογίζεσαι αυτά που έχεις διαβάσει. Να αναζητάς κομμάτια της ιστορίας στις σελίδες του για να ξανά διαβάσεις περιγραφές τοπίων, οι οποίες παρουσιάζονται με έναν μοναδικό τρόπο, σχεδόν ποιητικό. Σχεδόν σε προκαλεί να σημειώσεις απάνω του για να μελετήσεις περαιτέρω.

Θα το χαρακτήριζα περισσότερο ως έπος, παρά μυθιστόρημα. Η ιστορία μιας οικογένειας, μέσα από την απόλυτα σταθερή καθημερινότητά τους με τα σκυλιά τους, με κύριο πρωταγωνιστή τον γιο της οικογένειας τον Έντγκαρ. Ένα παιδί που από μωρό έμαθε να επικοινωνεί με νοήματα. Η έλλειψη επικοινωνίας με την γλώσσα, τον ανάγκασε να δημιουργήσει έναν δικό του τρόπο επικοινωνίας, αλλά παράλληλα και έναν μοναδικό τρόπο παρατηρητικότητας της ζωής γύρω του, σαν να οξύνθηκαν οι υπόλοιπες αισθήσεις του για να καλύψουν το κενό.
Η καθημερινή συναναστροφή του με τα σκυλιά τους και την αυστηρή καθημερινή εκπαίδευση και φροντίδα τους, συμβάλει στην ανατροφή του και τον χαρακτήρα του.

Τελικά ποιός εκπαιδεύει ποιόν; Ή μήπως είναι αμφίπλευρο; Τα σκυλιά λειτουργούν πάντα με το ένστικτο, δεν μιλάνε για να εκφραστούν όπως οι άνθρωποι. Μήπως για αυτό ακριβώς το λόγο ο Έντγκαρ επικοινωνεί καλύτερα με εκείνα παρά με τους ανθρώπους; Ίσως βρούμε περισσότερα κοινά σημεία μεταξύ του Έντγκαρ και των σκυλιών. 

Πέρα από το σύνολο του βιβλίου που μας άφησε με τις καλύτερες εντυπώσεις, υπάρχουν σημεία που ο συγγραφέας μας αφήνει με ερωτήματα, δεν προχώρησε σε περισσότερες εξηγήσεις και αναλύσεις σε χαρακτήρες της ιστορίας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η ιστορία δεν είναι ολοκληρωμένη.
Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι το τέλος της ιστορίας θα ήταν τραγικό. Με σόκαρε.


Το βιβλίο είναι από τις εκδόσεις Πλατύπους, σε μετάφραση Βασιλικής Λατσίνου.
Επισκεφθείτε το Site του συγγραφέα.