Ήθη και έθιμα Ιουνίου

Η θεά Ήρα (Juno) προς τιμήν της οποίας ονομάστηκε ο Ιούνιος.

Στην αρχαιότητα, ο Ιούνιος πήρε το όνομά του από την σύζυγο του Δία την Ήρα, η οποία στα λατινικά ονομάζονταν Juno. Είναι ο δέκατος μήνας κατά το Εκκλησιαστικό ημερολόγιο που αρχίζει τον Σεπτέμβριο, και ο τέταρτος κατά το παλαιό ρωμαϊκό ημερολόγιο.
Στο αττικό ημερολόγιο ήταν ο δωδέκατος μήνας και ονομάζονταν Σκιροφοριών διάρκειας 29 ημερών και αντιστοιχεί με το χρονικό διάστημα από 24 Μαΐου έως 22 Ιουνίου. Σε άλλες πόλεις της αρχαίας Ελλάδας τελευταίος μήνας του χρόνου θεωρούνταν ο Ποσειδεών ο οποίος στην Αθήνα λογίζονταν ως ο έκτος μήνας του έτους.

Το Καλαντάρι του Ιουνίου από τοTrès riches heures du duc de Berry

Σε διαφορετικές περιοχές της Ελλάδος ο Ιούνιος έχει την δική του ξεχωριστή ονομασία. Στα Γρεβενά αναφέρεται ως Κερασάρης και στον Πόντο Κερασινός επειδή ωριμάζουν τα κεράσια.
Στην Άνδρο ονομάζεται Ορνιαστής, λόγω των ήμερων σύκων.
Θεριστής, αφού συνδέεται με την ωρίμανση και τον θερισμό των δημητριακών.

Πίνακας Γ.Τσαρούχης

Θεόφιλος - Δήμητρα θεά γεωργίας

Στις 24 του μήνα γιορτάζεται ο Άι Γιάννης ο Πρόδρομος, «Τ’ Αϊ-Γιαννιού του Λαμπαδάρη», εξ ου και το όνομα που δίνεται στον Ιούνιο «Αϊ-γιαννίτης» ή «Αγιογιαννίτης». Η γιορτή του είναι ταυτισμένη με δύο κύκλους εθίμων: με τον Κλήδονα αλλά και με τις φωτιές που ανάβονται την παραμονή της εορτής, απ' όπου προέρχονται και οι προσωνυμίες «Φανιστής» και «Ριζικάρης», αλλά και «Ριγανάς»επειδή εκείνη την ημέρα μάζευαν ρίγανη.

Στις 23, στην ύπαιθρο, συνήθιζαν να ανάβουν φωτιές και να πηδάνε από πάνω, χορεύοντας και τραγουδώντας. Το έθιμο με τις φωτιές τ' Αϊ-Γιάννη στις 23 του μήνα είναι ευρέως διαδεδομένο και σε άλλους λαούς όπου συνδέεται με το Θερινό Ηλιοστάσιο.

Τραγούδια όπως του Λευτέρη Παπαδόπουλου, "Οδός Αριστοτέλους", 

ή του Μάνου Ελευθερίου, "Η σούστα πήγαινε μπροστά", θυμίζουν τα έθιμα της υπαίθρου που τείνουν να ξεχαστούν.

πηγή: wikipedia